ΕΔΩ Η ΕΚΤΡΟΠΗ, ΕΚΕΙ Η ΜΗ ΕΚΤΡΟΠΗ, ΠΟΥ ΠΗΓΕ Ο ΑΧΕΛΩΟΣ, ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ Η ΝΤΡΟΠΗ;
Με αφορμή τη συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στις 24 Μάη για την εκτροπή η όχι του Αχελώου στη Θεσσαλία, ενεργοποιήθηκαν ξανά, εδώ και εκεί, τα «πολιτικά μέτωπα» μιας κάλπικης ψηφοθηρικής αντιπαράθεσης σε βάρος των αγροτών και των εργαζομένων της Θεσσαλίας και της Αιτωλοακαρνανίας.
Στα πλαίσια αυτά, ο «υπέρμαχος» της εκτροπής, Περιφερειάρχης Θεσσαλίας κ. Αγοραστός (ΝΔ) συναντήθηκε πρόσφατα – με πρωτοβουλία του – με την Υπουργό Περιβάλλοντος κ. Τίνα Μπιρμπίλη και τον Πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου, για την προώθηση της εκτροπής.
Από την άλλη, εξ’ Αγρινίου ορμώμενος, ο «πολέμιος» της εκτροπής κ. Γ. Παπαναστασίου, επικεφαλής της παράταξης «Ζούμε Δυτικά» έφερε για συζήτηση το θέμα της μη εκτροπής, ως κατεπείγον, στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Δυτικής Ελλάδας (2-5-2011)στην Πάτρα.
Εδώ στη Θεσσαλία, ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ συγκροτούν το «μέτωπο της εκτροπής» ενώ στο Αγρίνιο και στη Δυτική Ελλάδα, οι ίδιες ακριβώς δυνάμεις το «μέτωπο της μη εκτροπής»! Έτσι χάθηκε εντελώς η ντροπή!
Σαν Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία – ανταρσία για την ανατροπή- δεν παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι η Θεσσαλία βρίσκεται στην πρώτη σειρά των αρνητικών επιπτώσεων της έλλειψης ή της μόλυνσης των υδάτινων πόρων, με συνέπειες η εφαλμύρωση και η ερημοποίηση να χτυπά δυνατά την πόρτα της. Η έλλειψη μιας σχεδιασμένης κολεκτιβιστικής προσέγγισης της χρήσης νερού έφτασε με την ανεξέλεγκτη άντληση και ρύπανση, στην ανεπάρκεια ακόμα και του πόσιμου νερού.
Νερό υπάρχει, αρκεί να αναπτυχθεί ένα περιβαλλοντικό, πολιτικό αντικαπιταλιστικό κίνημα που να ανατρέψει τους παράγοντες που γεννούν το πρόβλημα και είναι η καταστροφική δράση του κεφαλαίου με την χωρίς προηγούμενο ανεξέλεγκτη λεηλασία των φυσικών πόρων. Ιδιαίτερη σημασία για την χώρα μας και την περιοχή μας, αποκτά με το «Μνημόνιο», η πλήρης δυνατότητα διείσδυσης του ιδιωτικού κεφαλαίου στη διαχείριση του νερού. Έτσι η Θεσσαλία αποκτά ιδιαίτερη σημασία για τους πειραματισμούς και μπορεί να αποτελέσει το πεδίο των συγκρούσεων για πoια πολιτική θα εφαρμοστεί. Γι’ αυτό:
Καμιά συμμετοχή στη διαχείριση των φυσικών αγαθών του ιδιωτικού κεφαλαίου, με οποιαδήποτε μορφή.
Επαναφορά των φυσικών λιμνών όπου υπήρχαν (Κάρλας, Νεζερού, κλπ.) περισσότερο για εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα, παρά για χρήση, αλλά και δημιουργία καινούργιων λιμνών – ταμιευτήρων.
Σταμάτημα της ανεξέλεγκτης χρήσης και διαχείρισης των αρτεσιανών. Να γίνουν φράγματα μικρά σε λεκάνες απορροής έτσι ώστε να γίνεται αξιοποίηση περισσότερο σε τοπικό επίπεδο, διατηρώντας τα μεγάλα αποθέματα για πολύ δύσκολες περιόδους
Προσανατολισμός σε καλλιέργειες και ποικιλίες που δεν είναι υδροβόρες και κατανεμημένες, ανάλογα κατά περιοχές επάρκειας
Δασικός εμπλουτισμός των βουνών, ειδικά της Κεντρικής Θεσσαλίας, ώστε να συμβάλλει στην δημιουργία μικροκλίματος, αλλά και συνθηκών συγκράτησης των όμβριων υδάτων. Μεγάλωμα των ζωνών πρασίνου αστικών, παραλίμνιων, παραποτάμιων περιοχών.
Σταμάτημα λειτουργίας κάθε ρυπογόνας δραστηριότητας, πολύ περισσότερο κάθε νέας (λιγνίτης Ποταμιάς Ελασσόνας) που ρυπαίνει τα υπόγεια ή επιφανειακά νερά και τα καθιστά ακατάλληλα. Απόλυτος έλεγχος λειτουργίας των ΧΥΤΑ, ΧΥΤΥ, βιολογικών καθαρισμών δημόσιων και ιδιωτικών. Ο έλεγχος και η χρήση φυτοφαρμάκων, ζιζανιοκτόνων κ.α. αγροτικών υλικών που χρησιμοποιούνται στις καλλιέργειες να γίνονται μέσα από ελεγχόμενα συνεταιριστικά κέντρα.
Αξιοποιώντας όλα αυτά διαπιστώνουμε πως αποτελεί μονόδρομο η λύση αυτή και όχι οι «εύκολες λύσεις» τύπου εκτροπής του Αχελώου, που καλλιεργεί ψεύτικες προσδοκίες για λύση του προβλήματος αλλά και πεδίο πλιάτσικου υφαρπαγής ψήφων των κομμάτων εξουσίας στον θεσσαλικό κάμπο. Κανένα αρδευτικό πρόβλημα δεν λύνεται με ημίμετρα, πολύ περισσότερο για την ύδρευση, με τον πιο επικίνδυνο διαχειριστή των υδάτινων πόρων το ιδιωτικό κεφάλαιο.
«ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στη ΘΕΣΣΑΛΙΑ»
ΑΝΤΑΡΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ
