Η πλημμύρα του Σεπτέμβρη έχει αφήσει βαριά τη σφραγίδα της στην περιοχή της Θεσσαλίας. Δεν είναι απλά οι ζημίες των δισεκατομμυρίων ευρώ σε σπίτια, δημόσιες υποδομές, αγροτική γη και μέσα παραγωγής. Είναι ένας κύκλος συνεπειών που απειλούν να αλλάξουν προς το χειρότερο τη ζωή συνολικά στην περιοχή της Θεσσαλίας (και όχι μόνο) για σειρά ετών. Για μια ακόμη φορά η κρίση γίνεται ευκαιρία για τα αρπακτικά του κεφαλαίου, ενώ οι συνθήκες που καλείται η εργαζόμενη πλειοψηφία να επιβιώσει έχουν χαρακτηριστικά πολέμου.
Το βασικό επίδικο που τεχνηέντως αποσιωπάται είναι πως η επιστροφή στην «κανονικότητα» δεν είναι ικανή συνθήκη για να ζήσουν τα πιο φτωχά στρώματα. Χρειάζεται μια τομή σαν εκείνες που κάνει μόνο το λαϊκό κίνημα όταν διεκδικεί, αντεπιτίθεται και τελικά ακυρώνει τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου.
Ας μιλήσουμε όμως καθαρά για αυτούς τους σχεδιασμούς και γιατί αποτελούν βεβαιότητα τόσο για την επανάληψη τέτοιων καταστροφών, όσο και για τη χρησιμοποίησή τους για την επιτάχυνση όλων των αντιλαϊκών σχεδιασμών.
Τα έντονα καιρικά φαινόμενα στις αρχές του Σεπτέμβρη απέδειξαν για μια ακόμη φορά πως το νερό έχει την τάση να ακολουθεί τις φυσικές του ροές, τις οποίες διακόπτουν οι καπιταλιστικές ιεραρχήσεις. Επειδή δεν είμαστε «μετά χριστό προφήτες» στις 21/09/20 αμέσως μετά τον «Ιανό» η Αριστερή Παρέμβαση έγραφε και κατήγγειλε: «Το μέγεθος της καταστροφής θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί. Το νερό όπως είναι λογικό ακολούθησε την φυσική του πορεία. Όποιος αδειοδότης ή νομιμοποίησε παρεμβάσεις σε αυτή την πορεία είναι εγκληματίας. Εκείνοι που με υπερηφάνεια υπερασπίζονται και πραγματοποιούν τεχνητές στενώσεις στη διατομές των κοιτών των ποταμών με ή χωρίς εκτροπή αυτών, είναι εγκληματίες. Εκείνοι που πετσόκοψαν τους προϋπολογισμούς για τους καθαρισμούς ρεμάτων και σειρά άλλων απαραίτητων κοινωνικών έργων, λόγω των «εθνικών στόχων» και των «πλεονασμάτων» είναι εγκληματίες. Όσοι διαφήμισαν και προώθησαν το ΕΣΠΑ ως μηχανισμό λύσης των κοινωνικών προβλημάτων -πέρα από απατεώνες- είναι εγκληματίες.» Αλήθεια μετά τον «Ιανό» άλλαξε κάτι στην αντίληψη των κυβερνώντων στα περί διαχείρισης των υδάτων ή στην χάραξη πολιτικής για την εκτέλεση αντιπλημμυρικών έργων; Η απάντηση είναι όχι.
Όχι απλά δεν άλλαξε, αλλά ακόμη και σήμερα αποτελεί προμετωπίδα αστικών και αριστερών προτάσεων διαχείρισης η εκτροπή του Αχελώου, δηλαδή άλλη μια βίαιη αναπροσαρμογή των φυσικών ροών των νερών, προς τέρψιν της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Όχι απλά δεν άλλαξε, αλλά ο περιφερειάρχης συνεχίζει να αποκαλεί «περιβαλλοντικό έργο» την «ανασύσταση» της λίμνης Κάρλα τη στιγμή που είχε μέγεθος 180- 195 χιλιάδες στρέμματα και σήμερα έχει 37,372 χλμ2.
Η περιφέρεια Θεσσαλίας, όπως και όλες οι περιφέρειες της χώρας δεν έχουν απλά κανένα αντιπλημμυρικό σχεδιασμό. Το μόνο που υπάρχει είναι το ΕΣΠΑ που προφανώς δεν χρηματοδοτεί κανένα τέτοιου είδους σχέδιο, αλλά μεμονωμένα έργα απολύτως ανεπαρκή και προσανατολισμένα στο φαγοπότι των μεγάλων τεχνικών εταιριών. Κοινώς το ΕΣΠΑ δεν εξυπηρετεί την ανάγκη, αλλά η ανάγκη προσαρμόζεται στον κλειστό και προδιαγεγραμμένο ορίζοντα αρπαγής ζεστού χρήματος από τους φορολογούμενος.
Τα έργα «αποκατάστασης» που εκτελούνται αυτή τη στιγμή υπάγονται σε κάποιου είδους σχέδιο που να παίρνει υπόψη του της φυσικές ροές του νερού; Ξεκάθαρα όχι. Η «αποκατάσταση» στην καλύτερη των περιπτώσεων εξαντλείται στην επαναφορά των υποδομών στη θέση και στη φάση που βρίσκονταν, χωρίς να περιλαμβάνει την επαναδιευθέτηση, χειμάρρων και ρεμάτων, τη δημιουργία “δρόμων” εκτόνωσης του νερού κτλ.
Στο έδαφος λοιπόν μιας προδιαγεγραμμένης καταστροφής οι τεχνικές εταιρίες, οι ενεργειακοί «επενδυτές» και μια σειρά άλλα αρπακτικά, θα αναβαπτιστούν ως «εθνικοί ευεργέτες», οι οποίοι απλά θα υλοποιήσουν προκαθορισμένους σχεδιασμούς, που σήμερα θα εμφανιστούν ως μονόδρομος. Είναι ή δεν είναι αυτό μετατροπή της προδιαγεγραμμένης καταστροφής σε ευκαιρία πλουτισμού των μεγαλοκαπιταλιστών; Είναι ή δεν είναι η ολοκλήρωση ενός νέου παραγωγικού μοντέλου που πέταξε ανθρώπους στο περιθώριο, κατέστρεψε ζωές και βέβαια σκότωσε και αρκετούς συνανθρώπους μας;
Το πρώτο και το βασικότερο που πρέπει να κάνει ο λαός της Θεσσαλίας είναι να μπλοκάρει την αστική τακτική αποκατάστασης, που είναι εγγύηση και για νέες καταστροφές, αλλά και μετατροπής αυτών σε κερδοφόρα αρένα. Δεν διεκδικούμε την επαναφορά σε μια ούτως ή άλλως αβίωτη ζωή. Διεκδικούμε την επαναχάραξη όλων των κοινωνικών προτεραιοτήτων, όλων των παραγόντων αρμονικής συνύπαρξης ανθρώπου - περιβάλλοντος, όλου τελικά του παραγωγικού εποικοδομήματος. Για να ζήσουμε και να ξανασηκώσουμε κεφάλι πρέπει να ηττηθούν αυτοί που μας έπνιξαν, μας δολοφόνησαν και μας έκαψαν, αλλά κυρίως όλος ο οικονομικός κύκλος που τους έθρεψε και τρέφεται από αυτούς. Ο δρόμος και η αλληλεγγύη είναι για μια ακόμη φορά ο μόνος μονόδρομος.
Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία – Ανταρσία για την Ανατροπή
