Όλες κι όλοι στις Πρωτομαγιάτικες
ταξικές απεργιακές συγκεντρώσεις!
Οι "αόρατοι" του
σήμερα, όπως αποκαλούνται πλέον από τους κυβερνώντες όλου του κόσμου και τα ΜΜΕ
οι εργαζόμενοι κι οι εργαζόμενες, δεν είναι κάτι καινούργιο στην ανθρώπινη
ιστορία, πέρα από τη συνέχεια των σκλάβων της αρχαιότητας, του πρόσφατου
παρελθόντος και του παρόντος μας ακόμη, των "ξεβράκωτων" της Γαλλικής
Επανάστασης, των Κομμουνάρων της Παρισινής Κομμούνας, των απεργών εργατών του Μάη
του 1886 στο Σικάγο, των επαναστατημένων προλετάριων σε όλον τον κόσμο στις
αρχές του 20ου αιώνα, των απεργών του ματωμένου Μάη 1936 στη Θεσσαλονίκη, των
200 θυσιασμένων κομμουνιστών της Πρωτομαγιάς της Καισαριανής του 1944,
των αμέτρητων θυμάτων του διαρκούς κοινωνικού και ταξικού πολέμου που
διεξάγεται σε κάθε μήκος και πλάτος του πλανήτη μας.
Οι "αόρατοι" που
κράτησαν και κρατούν την κοινωνία όρθια, όπως μας λένε καθημερινά.
Και είναι απολύτως λογικό, μια
και την κοινωνία όρθια μπορούν να την κρατήσουν μόνο αυτοί/ες που παράγουν τον
πλούτο, κι όχι αυτοί που τον καρπώνονται και τον νέμονται.
Την κοινωνία την κρατάνε όρθια
αυτοί/ες που υπακούουν μόνο στους νόμους της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης
κι όχι αυτοί που προσκυνούν στους νόμους της προσφοράς και της ζήτησης.
Την κοινωνία και τον κόσμο
ολόκληρο τον κρατάνε όρθιο αυτοί και αυτές που αγωνίζονται, που διεκδικούν, που
απεργούν, που στέκονται δίπλα ο ένας στον άλλον, που δημιουργούν όλες αυτές τις
ημέρες δίκτυα αλληλεγγύης κι ενημέρωσης, που συλλέγουν και διανέμουν είδη για
όσες κι όσους έχουν ανάγκη, που φτιάχνουν ακόμη και μάσκες από τα σπίτια τους
μέχρι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των προσφύγων, κι όχι αυτοί που αισχροκερδούν
εν μέσω πανδημίας και το παίζουν φιλάνθρωποι παράλληλα με την αισχρότητα των
φοροαπαλλαγών τους.
Και φυσικά, κάθε άλλο παρά «αόρατοι»
είμαστε για το κεφάλαιο και τους υπηρέτες του.
Αποτελούμε τα μόνιμα θύματα αυτού
του ολοκληρωτικού και κανιβαλικού καπιταλιστικού συστήματος, και του διαρκούς
ταξικού και κοινωνικού πολέμου που αυτό διεξάγει, κι ο οποίος ούτε διακοπές
κάνει, ούτε μπαίνει ποτέ σε καραντίνα, μα μαίνεται ακόμη πιο έντονα τις μέρες
αυτές της πανδημίας!
Με τα θύματα αυτής της πανδημίας, πρώτα
απ' όλα να ανήκουν στους φτωχούς των μεγάλων καπιταλιστικών μητροπόλεων,
αυτών που είτε δεν "μένουν σπίτι" , μια κι εργάζονται, στοιβαγμένοι
σε πολλές περιπτώσεις, σε σύγχρονα εργασιακά "κάτεργα", είτε τα
σπίτια τους είναι μικρά, υπόγεια και σε σύγχρονες φαβέλες στα οποία διαμένουν
πολλοί και πολλές μαζί, ευπαθείς και μη, μικρά παιδιά κι ηλικιωμένοι, είτε δεν
έχουν καν σπίτια, είτε ζουν σε οίκους ευγηρίας, σε στρατόπεδα, σε
φυλακές, σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και φυσικά δεν έχουν
ισότιμη, ή ακόμη και καθόλου, πρόσβαση στο σύστημα υγείας.
Με θύματα επίσης, εκατομμύρια
ανέργους κι άνεργες, εκατομμύρια εργαζόμενους /ες να κληθούν να δουλέψουν με
ακόμη πιο ελαστικές σχέσεις εργασίας, ακόμη χαμηλότερους μισθούς, ακόμη
λιγότερα δικαιώματα.
Με τις πολιτικά,
συνδικαλιστικά, κοινωνικά, ατομικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες, όσα
από αυτά δηλ. έχουν απομείνει όρθια, να βρίσκονται για ακόμη μια φορά στο
στόχαστρο!
Με νομοσχέδια ενάντια στην
εκπαίδευση και στο περιβάλλον να έρχονται προς ψήφιση, με ΠΝΠ να χαρίζουν
εκατομμύρια στο Κεφάλαιο, να ικανοποιούν κάθε αίτημα του επιχειρηματικού κόσμου
και να μονιμοποιούν βάρβαρες αλλαγές στο εργασιακό τοπίο.
Με απολύσεις σε όσες κι όσους
αγωνίζονται, όπως χαρακτηριστικά έγινε στην Υπηρεσία Ασύλου με τις εκδικητικές
απολύσεις 17 εργαζομένων, με τα πρόστιμα και δικαστικές διώξεις σε όσες κι
όσους συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις συμπαράστασης στους υγειονομικούς, σε
εργαζόμενους/ες, σε πρόσφυγες ή πραγματοποιούσαν εξορμήσεις ενημέρωσης σε
γειτονιές και σε χώρους δουλειάς, ακόμη και με την προσπάθεια κατάργησης , μέσω
της "μεταφοράς" της, της Εργατικής Πρωτομαγιάς!!!
Ε λοιπόν, η Πρωτομαγιά
είναι η μέρα των "αοράτων"!
Είναι η μέρα μνήμης, τιμής και
γιορτής, αλλά κι αγώνα!
Είναι ΑΠΕΡΓΙΑ κι όχι αργία και
μάλιστα μεταφερόμενη.
Είναι συγκέντρωση και διαδήλωση!
Είναι η μέρα όπου οι
"αόρατοι" γίνονται ορατοί, που θυμούνται τους αγώνες και τις θυσίες
της εργατικής τάξης, αλλά και συνεχίζουν να διεκδικούν και να αγωνίζονται για
ένα κόσμο δίχως φτώχεια, δίχως πoλέμους, δίχως εκμετάλλευση ανθρώπου από
άνθρωπο.
Μετά την "ασύμμετρη
απειλή" των φτωχών και των κατατρεγμένων προσφύγων και μεταναστών και τα
"κλειστά σύνορα", τις περιπολίες παραστρατιωτικών και τη
λυσσαλέα επίθεση του κράτους και των ΜΜΕ σε όσους κι όσες αντιστάθηκαν σε αυτή
την ενορχηστρωμένη φιλοπόλεμη κι απάνθρωπη επίθεση μίσους και κανιβαλισμού που
τη συνόδευσαν, ας μην τρέφουμε αυταπάτες οι εργαζόμενοι/ες πως δεν θα
είμαστε εμείς αυτοί/ες, οι οποίοι/ες θα αποτελέσουμε τον επόμενο στόχο, οι
"αόρατοι" δηλ..
Στον κόσμο της εργασίας,
της φτωχομεσαίας αγροτιάς, στη νεολαία και στους απόμαχους της ζωής θα
προσπαθήσουν, και ήδη έχουν ξεκινήσει να το κάνουν, να ρίξουν κι αυτά τα βάρη
της νέας κρίσης, με αφορμή την πανδημία.
Και καμία ΓΣΕΕ και καμία
ΑΔΕΔΥ, δε θα μας σώσουν. Κανένας από όσους υπέστειλαν τις σημαίες του ταξικού
αγώνα αυτό το διάστημα, πειθάρχησαν κι υποτάχθηκαν καλώντας σε "γενικό
σιωπητήριο" ή από όσους απειλούσαν πως θα λογαριαστούν μετά.
Απάντηση στην κρίση μπορεί
να δώσει μόνο η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος και η δημιουργία
ενός κέντρου αγώνα, που να οργανώνει πραγματικούς αγώνες, απεργίες και μάχες. Οι
εργαζόμενοι και τα αγωνιστικά συνδικάτα να βρεθούν στην πρώτη γραμμή του αγώνα,
στους δρόμους και τους χώρους δουλειάς για την οργάνωση μιας πραγματικής
απεργιακής εργατικής Πρωτομαγιάς!
Δυστυχώς η ευτυχώς, το
Κεφάλαιο, λογαριάζεται και λογαριάζει την κάθε στιγμή. Κάνει σχεδιασμούς,
υπολογισμούς , αποφασίζει και υλοποιεί! Δίχως διαλείμματα και καραντίνες!
Και δυστυχώς στο στόχαστρο των
σχεδιασμών του είμαστε εμείς. Στους υπολογισμούς του για την επόμενη μέρα, δε
χωράμε όλοι, ή θα χωρέσουμε "ακρωτηριασμένοι" κάποιοι από εμάς.
Στις αποφάσεις του προχωρά με ευρεία
συναίνεση του αστικού πολιτικού κόσμου, με την κυβέρνηση εν μέσω χυδαία
προπαγάνδας από τα ΜΜΕ να φαντάζει πως απολαμβάνει ευρύτατης λαϊκής υποστήριξης
και τον Μητσοτάκη να εμφανίζεται ως ο νέος Εθνάρχης, τον ΣΥΡΙΖΑ να λογίζεται ως
υπεύθυνη και σοβαρή συμπολίτευση ( γιατί αντιπολίτευση δεν τον λες...) και
όσους κι όσες αντιστέκονται στη νέα αυτή "εθνική στρατηγική", αμέσως
να θεωρείται πως βρίσκεται εκτός νομιμότητας!
Η εργατική τάξη όμως , όπως
κι οι αγώνες της, πάντα εκεί βρισκόταν. Ειδικά όταν αμφισβητούσαν τα "ιερά
και το όσια" του συστήματος.
Όπως έγραψε κάποτε ο Ένγκελς:
«Δίκαιος μισθός για δίκαιη εργάσιμη
ημέρα! Πολλά θα μπορούσε να πει κάποιος και για τη δίκαιη εργάσιμη ημέρα,
δικαιοσύνη που είναι ίδια και απαράλλαχτη με τη δικαιοσύνη για το μισθό. Αλλά (…)
το παλιό σύνθημα έφαγε τα ψωμιά του και είναι αμφίβολο αν μας κάνει για σήμερα.
Η δικαιοσύνη της πολιτικής οικονομίας, όσο η τελευταία εκφράζει πιστά τους
νόμους με τους οποίους διοικείται η σημερινή κοινωνία, είναι η δικαιοσύνη που
τάσσεται εξ ολοκλήρου με τη μια πλευρά. Με την πλευρά του κεφαλαίου. Ας
θάψουμε λοιπόν για πάντα το παλιό σύνθημα και ας το αντικαταστήσουμε με το
εξής: Τα μέσα εργασίας – πρώτες ύλες, φάμπρικες, μηχανές – στην ιδιοκτησία των
ίδιων των εργατών».
Αυτή άλλωστε είναι η
παρακαταθήκη των αγώνων του παρελθόντος, αυτή και η πρόκληση των αγώνων του
σήμερα, που θα είναι πιο σκληροί κι άγριοι παρά ποτέ, ώστε να μπορέσουν να
νικήσουν, για να ζήσει η ανθρωπότητα ένα πιο όμορφο αύριο σε έναν καλύτερο
κόσμο.
Για να γίνουν επιτέλους πραγματικότητα,
τα τελευταία λόγια του Πρωτομάρτυρα του Σικάγο, Αύγουστου Σπάις, λίγο
πριν την αγχόνη :
"Θα έρθει μια μέρα που η σιωπή
μας θα είναι πιο δυνατή από τις φωνές που πνίγετε σήμερα»…
ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!
ΌΛΕΣ ΚΙ ΌΛΟΙ ΣΤΙΣ ΤΑΞΙΚΕΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ
ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ. ΤΗΡΩΝΤΑΣ ΌΛΑ ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΜΕΤΡΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ
ΠΡΟΦΥΛΑΞΗΣ
ΒΟΛΟΣ: Άγαλμα Ηρώων ( παραλία ) :
7:00 μ.μ.
ΚΑΡΔΙΤΣΑ: Κεντρική πλατεία, 10:30
π.μ.
ΛΑΡΙΣΑ: Κεντρική πλατεία, 10:30 π.μ.
ΤΡΙΚΑΛΑ : Πλατεία Ρήγα Φεραίου, 11
π.μ.
ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑ -
ΑΝΤΑΡΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ
