ΛΕΟΦΩΡΟΣ ΑΝΑΨΥΧΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ, ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ

 

Δεν έκλεισε ούτε μια δεκαετία από την αρχή του ξηλώματος του ΟΣΕ με την πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην ιταλική Ferrovie και η ιδιωτικοποίηση και των άλλων φιλέτων του κατατεμαχισμένου ομίλου έδειξε τα αποτελέσματά της. Σχεδόν εξήντα νεκροί, νέοι και εργαζόμενοι στο δρομολόγιο του θανάτου για την επιστροφή τους στο σπίτι, έξω από τα Τέμπη. Στο πιο κεντρικό δρομολόγιο της χώρας, με διπλές γραμμές, που απευθύνεται στην πληττόμενη πλειοψηφία της χώρας όπου συγκρούστηκε η αμαξοστοιχία από Αθήνα με εμπορικό συρμό. Και όλα αυτά μόλις είκοσι δύο μέρες μετά την προειδοποίηση συνδικαλιστών εργαζομένων ότι τα ατυχήματα κλιμακώνονται γρήγορα και ένα χρόνο μετά την παραίτηση του προέδρου σήμανσης της ΕΡΓΟΣΕ που δεν μπορούσε να διασφαλίσει τους σωστούς όρους λειτουργίας των δρομολογίων.

Η κήρυξη εθνικού πένθους και οι δακρύβρεχτες δηλώσεις πολιτικών αρχηγών και υπουργών των κομμάτων ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ που έχουν διαχειριστεί την εξουσία τα προηγούμενα χρόνια αποτελεί απερίγραπτη πρόκληση και κοροϊδία καταρχήν απέναντι στους συγγενείς των θυμάτων και κατά δεύτερον απέναντι στην οργή του κόσμου της εργασίας που μετρά δεκάδες απώλειες. Σε όλο αυτό το τελετουργικό κατευνασμού της κοινωνικής οργής είμαστε σίγουροι ότι δεν θα χάσει την ευκαιρία να πιάσει στασίδι και ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας. Άλλωστε το έργο είναι χιλιοπαιγμένο και βγαλμένο από τα πιο παλιά εγχειρίδια διαχείρισης κρίσεων. Πάλι κάποιος μας πολεμά, μία ο ιός, μία ο καιρός, μία ο γιαλός, τώρα ή τύχη η κακιά και η νύστα του σταθμάρχη. Όποια και αν είναι η ερώτηση η απάντηση είναι εθνική ενότητα, πένθος και εμπιστοσύνη στους κυρίαρχους να δώσουν δικαιοσύνη…

Πολύ καλή η παράσταση που έδωσε ο Υπουργός Μεταφορών με την παραίτησή του. Περιμένουμε (ακόμη) και τις δηλώσεις του σούπερμαν των ιδιωτικοποιήσεων Κωστή Χατζηδάκη. Για τον Αλέξη Τσίπρα δεν περιμέναμε και τίποτα καλύτερο από το να δηλώσει ότι οι ευθύνες θα δοθούν σε δεύτερο χρόνο. Από το «θα λογαριαστούμε μετά» μέχρι τις κυβερνήσεις εθνικής συνεννόησης ένα τσιγάρο δρόμος. Η πραγματικότητα όμως είναι αμείλικτη. Η εμπειρία πάνω από μία εικοσαετία στην ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων στην Βρετανία προδιαγράφει με ακρίβεια του τι θα συνέβαινε. Την μείωση των δρομολογίων, την εγκατάλειψη των υποδομών από τους ανάδοχους ιδιώτες, το μπαλάκι ευθυνών, την αλληλουχία ατυχημάτων και παράλληλα την εγγύηση του κράτους ότι τίποτα από όλα αυτά δεν θα διατάρασσε την κερδοφορία των ιδιωτών.

Δεν χρειάζεται όμως να πάμε και τόσο μακριά. Μόλις το Μάη του 2017 μετά τον εκτροχιασμό του ίδιου δρομολογίου με τρεις νεκρούς οι σιδηροδρομικοί μέλη της Αριστερής Παρέμβασης έγραφαν σε ανακοίνωση: «Ο διευθύνων σύμβουλος του ΟΣΕ αποδέχεται ως φυσιολογική, την αντικανονιστική λειτουργία των δρομολογίων στην Σίνδο και το Άδενδρο, σταθμούς στους οποίους η διευθέτηση των αλλαγών τροχιάς είναι σε παρακαμπτήριο, χωρίς την παρουσία σταθμάρχη και κλειδούχου, χωρίς φωτοσήμανση, χωρίς τηλεδιοίκηση (κατά παράβαση δηλαδή κάθε κανονιστικής διάταξης). Ξεχνάει όμως να πει 2 σημαντικά στοιχεία. Από το 2004 έχει αγοραστεί από τη Siemens ο εξοπλισμούς που απαιτείται για την εγκατάσταση της φωτοσήμανσης. Έχει αγοραστεί επίσης με 143.000.000 το σύστημα συνεργασίας των τρένων με τη φωτοσήμανση, αλλά ουσιαστικά είναι άχρηστο, καθώς λόγο της καθυστέρησης του τελειώματος της γραμμής (από τους εργολάβους που έχουν αναλάβει) η φωτοσήμανση δεν έχει εγκατασταθεί. Το παραπάνω σύστημα είναι ικανό να αποτρέψει τέτοιου είδους ατυχήματα. Ως εκ τούτου, οι οικονομικοί, πολιτικοί και διοικητικοί χειρισμοί είναι εγκληματικοί.»

Δεν έχουμε λοιπόν καμία «εθνική τραγωδία». Έχουμε ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα. Ένοχοι όλες οι κυβερνήσεις και οι Υπουργοί που πέρασαν από το Υπουργείο Μεταφορών. Ένοχοι όλοι οι θιασώτες των ιδιωτικοποιήσεων. Ένοχοι όλοι οι πλασιέ των ευρωπαϊκών προγραμμάτων και της ΕΕ που δήθεν θα αναβάθμιζαν τις υπηρεσίες. Ένοχοι η Hellenic Railways η ΓΕΟΣΕ και όλες οι εταιρείες που εμπλέκονται στην διαχείριση των δρομολογίων και των υποδομών που απομυζούν από τα κρατικά ταμεία εκατομμύρια ως αποζημίωση για το προβλήματα που οι ίδιες δημιουργούν. Ένοχο όλο το πολυπλόκαμο σύστημα διαχείρισης και διεύθυνσης των γραμμών που διαχέει τις ευθύνες του κράτους και των εργολάβων και ουσιαστικά στηρίζει της κυρίαρχη πολιτική υποβάθμισης του πιο λαϊκού μέσου μεταφοράς. Ένοχοι κατά κύριο λόγο οι ΤΕΡΝΑ και ΑΚΤΩΡ και όλοι οι εργολάβοι που μετέτρεψαν τις αναθέσεις έργου για τον εκσυγχρονισμό των γραμμών σε άλλη μία ευκαιρία για ρεμούλα.

Η αναγκαία απάντηση που πρέπει να δοθεί δεν μπορεί όμως να περιοριστεί μόνο στην απόδοση ευθυνών. Όσα κεφάλια και να πέσουν η Λερναία Ύδρα της αστικής πολιτικής δεν θα νικηθεί. Αυτό που χρειάζεται είναι η συνολική αντιπαράθεση με την στρατηγική του κεφαλαίου για τις μεταφορές. Δεν είναι δηλαδή μόνο η ασυδοσία των ιδιωτών αλλά και οι προτεραιότητες του κράτους ως στρατηγικού επενδυτή σε αυτές τις συμπράξεις για το λειτουργία του εθνικού σιδηρόδρομου ως βραχίονα των ευρύτερων αστικών και ιμπεριαλιστικών σχεδίων μέσα από τα οποία θέλει να αναβαθμίσει την θέση του.

Μετά και την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού του Πειραιά στην COSCO και την επικείμενη ιδιωτικοποίηση και των υπολοίπων, οι σιδηρόδρομοι μετατρέπονται στο κύριο βραχίονα μεταφοράς εμπορευμάτων από την Βαλκανική Χερσόνησο στην Ευρώπη απορροφώντας όλες τις υπόλοιπες υπηρεσίες εξυπηρέτησης της κοινωνικής πλειοψηφίας υποβαθμίζοντας τες σε σημείο εξαφάνισης. Παράλληλα όλα τα επίσης ιδιωτικοποιημένα αεροδρόμια αποτελούν τον άξονα εξυπηρέτησης της τουριστικής κίνησης με ολοένα και περισσότερες απευθείας πτήσεις από τα μητροπολιτικά κέντρα του πλανήτη για διακοπές πολυτελείας. Όσον αφορά το οδικό δίκτυο οι αυτοκινητόδρομοι παραμένουν η μεγάλη επένδυση του κατασκευαστικού κλάδου με τα διόδια να έχουν κατακλύσει κάθε κόμβο και έξοδο.

Τι μένει λοιπόν για την κοινωνική πλειοψηφία; Καρόδρομοι του προηγούμενου αιώνα και ελάχιστα επικίνδυνα ακριβά ακτοπλοϊκά και σιδηροδρομικά δρομολόγια και Υπεραστικά ΚΤΕΛ. Και για τις αστικές συγκοινωνίες τα ίδια χάλια. Με αυτή την έννοια χρειάζεται ο ριζικός επαναπροσδιορισμός του ρόλου των συγκοινωνιών ευρύτερα στην κοινωνία, την ρήξη με το πολυεθνικό κεφάλαιο, την ΕΕ και τις στρατηγικές συμμαχίες με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα (πχ Κίνα) την κατάργηση των ΣΔΙΤ και των συμβάσεων εκμετάλλευσης, και την κοινωνικοποίηση όλων των υποδομών και υπηρεσιών, ελεύθερα προσβάσιμες σε όλους.

Αυτή η αναγκαία κατεύθυνση δεν μπορεί να υπηρετηθεί με την πολιτική ταχτική «θα λογαριαστούμε μετά» ούτε με δηλώσεις συλλυπητήριων χωρίς κινηματικές πρωτοβουλίες. Δε χρειαζόμαστε άνευρα και βολικά για τις κυβερνήσεις και το κράτος, μνημόσυνα εκτόνωσης της λαϊκής οργής αλλά μεγάλα παλλαϊκά πανεολαιίστικα συλλαλητήρια και απεργιακές συγκεντρώσεις για να ξεσκεπάσουμε το έγκλημα, να διεκδικήσουμε μια ζωή πάνω από τα κέρδη, για να τιμήσουμε τις/τους νεκρές/ους μας. Άλλωστε δεν πέρασαν ούτε δύο χρόνια από τότε που μεθοδικά και συστηματικά ακολουθήθηκε στον ευρύτερο τομέα της Υγείας το ίδιο ακριβώς πλάνο κατακερματισμού και επιχειρηματικοποίησης εν μέσω πανδημίας. Τέτοιες λογικές ουσιαστικά εκπροσωπούν μέσα στο κίνημα τις μεθόδους καθυπόταξής του στα πλαίσια του ευρύτερου πλαισίου κοινωνικής συναίνεσης και ειρήνης με την αστική στρατηγική. Είναι αναγκαία εδώ και τώρα η συνολική πολιτική σύγκρουση με το αστικό πολιτικό σύστημα και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί. Οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες χρειάζεται να υπερβούν τον συνδικαλιστικό κατακερματισμό και τις εργοδοτικές λογικές εντός τους και να ενοποιηθούν με τα υπόλοιπα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας για την κλιμάκωση του αγώνα για δημόσιες μεταφορές, παιδεία και υγεία ελεύθερες για όλους. Απέναντι στο στημένο εκλογικό παζάρι για την μοιρασιά των υπουργείων του επόμενου κυβερνητικού σχήματος να ηχήσουν τα τύμπανα της εξέγερσης και να διασαλευτεί η ομαλότητα αυτής της βαρβαρότητας δίχως τέλος

Η Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία στηρίζει τις μαχητικές κινητοποιήσεις που οργανώνονται στη Θεσσαλία και σε όλη την Ελλάδα, ενάντια στο σάπιο αυτό πολιτικό σύστημα που δολοφονεί νέους ανθρώπους για τα κέρδη των λίγων.

• Πάλη για τη δημιουργία ενός ενιαίου δημόσιου σιδηροδρόμου, χωρίς εταιρίες και διευθύνοντες συμβούλους, με κοινωνικό και εργατικό έλεγχο που θα καλύπτει τις κοινωνικές ανάγκες για ασφαλείς και οικονομικές μετακινήσεις, μεταφορές, αναψυχή και επικοινωνία
• Μόνιμη, σταθερή και αξιοπρεπή εργασία, με νέες προσλήψεις προσωπικού στα ΜΜΜ κόντρα στα διάφορα μοντέλα ελαστικής εργασίας (μπλοκάκι, εργολαβικοί, συμβασιούχοι κτλ.).

Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία – Ανταρσία για την Ανατροπή

Αποχαιρετισμός στον σύντροφό μας Σέργιο Μαρούδα

Αποχαιρετισμός στον σύντροφό μας Σέργιο Μαρούδα

Την Τρίτη 21 Φεβρουαρίου έφυγε από τη ζωή, με εντελώς αναπάντεχο τρόπο, ο σύντροφός μας Σέργιος Μαρούδας. Όντας μαχητής σε κάθε στιγμή της ζωής του, πάλεψε παλικαρίσια με το σοβαρό πρόβλημα υγείας που τον ταλαιπωρούσε το τελευταίο διάστημα, χάνοντας δυστυχώς τη μάχη αυτή.

Ο Σέργιος ήταν μέλος και υποψήφιος της Αριστερής Παρέμβασης στη Θεσσαλία μα πάνω απ’ όλα ήταν κοινωνικός αγωνιστής. Προλετάριος, μεγαλωμένος μέσα στην πραγματική ζωή, μέσα στη φλόγα της κοινωνικής οργής αλλά και των ιδανικών θεμελίωσης ενός άλλου κόσμου, ελεύθερου από τα δεσμά του καπιταλισμού, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Με σημαντική δράση στο οπαδικό κίνημα στη Λάρισα, με δράση σε όποιο εργασιακό χώρο κλήθηκε να δουλέψει, στη διαρκή εργασιακή περιπλάνηση που βίωσε, όπως όλοι οι πραγματικοί άνθρωποι της γενιάς του.

Ο Σέργιος ήταν από τους ανθρώπους που η ιδεολογία του, τα πιστεύω του, το όραμά του κύλαγαν στο ίδιο του το αίμα. Όχι μόνο γιατί κουβαλούσε μια βαριά ιστορία από την ίδια του την οικογένεια, αλλά και γιατί ο ίδιος έγραψε ιστορία, έφτιαξε ανυπέρβλητες συντροφικές σχέσεις με εκατοντάδες ανθρώπους, αγάπησε και αγαπήθηκε για τη στάση του, το ήθος του, το καθαρό του πρόσωπο.

Μαχητής, με όλη τη σημασία της λέξης, πρώτα με τις πράξεις του και μετά με τα λόγια, πάντα έτοιμος να συγκρουστεί για τα πιστεύω του, πάντα έτοιμος να βάλει το κεφάλι του στον τορβά για τους συντρόφους του, για τον «εκβιασμό» μιας μικρής ή μεγάλης νίκης, για να συμβάλει στη μεγάλη πορεία προς την ανατροπή αυτού του κόσμου. Άνθρωπος που το ηθικό του ανάστημα σε έκανε να πιστεύεις πως ο άνθρωπος μπορεί να είναι και αλλιώς πέρα από τα αλλοτριωμένα κυρίαρχα ανθρωποφαγικά πρότυπα. Κομμουνιστής που έδινε νόημα στη λέξη με σώμα και περιεχόμενο.

Η τελευταία πράξη αλληλεγγύης εκείνου και της οικογένειάς του, για τούτο τον κόσμο, που τόσο πολύ τον νοιαζότανε, για αυτό ήθελε και να τον αλλάξει, είναι η προσφορά των οργάνων του. Για αυτή του την μεγάλη πράξη του αφιερώνουμε τα λόγια του ποιητή που αφιέρωσε και ο Ν. Μπελογιάννης στον αγέννητο γιο του: «και να πεθάνεις αν χρειαστεί για να ζήσουν οι άνθρωποι, άνθρωποι που δεν είδες καν στο πρόσωπο, και θα πεθαίνεις όσο και αν ξέρεις πως δεν υπάρχει τίποτα  πιο όμορφο, τίποτα πιο αληθινό από τη ζωή».

Η οικογένεια του Σέργιου, οι άνθρωποι που τον ένιωθαν ως τέτοιο, είναι πολύ μεγάλη και αισθανόμαστε πως σ’ αυτή ανήκουμε και εμείς, οι σύντροφοί του στην Αριστερή Παρέμβαση.  Αυτή η μεγάλη του οικογένεια υπόσχεται πως θα αφιερώσει όλη της τη στοργή, την αλληλεγγύη και τη συντροφικότητα, στα αγαπημένα του πρόσωπα,  τους οικείους του, στους οποίους στέλνουμε μέσα απ’ την καρδιά μας τα  πιο θερμά συλλυπητήριά μας.  Το κενό του είναι μη αναπληρώσιμο. Η απώλειά μας είναι βαριά. Αλλά θα την αντιμετωπίσουμε με τον τρόπο που ο σύντροφός μας ο Σέργιος ήξερε πολύ καλά. Την αγκαλιά της συντροφικότητας. Σύντροφέ μας συνεχίζουμε. Καλές εφόδους στην κοιλάδα της σιωπής.

Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία – Ανταρσία για την Ανατροπή

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΜΗ ΔΙΑΜΕΝΕΤΕ ΣΤΟ ΒΟΛΟ – ΕΙΝΑΙ ΕΡΕΘΙΣΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ!!!

Μόνο οργή, που προέρχεται από την πεποίθηση ότι εμπαιζόμαστε συστηματικά και ασύστολα, προκαλεί η συνέντευξη (της οποίας κύρια σημεία δημοσιεύτηκαν στον τοπικό Τύπο) που έδωσαν καθηγητές του ΑΠΘ, παρουσία των κ.κ. Αγοραστού και Κολυνδρίνη, (εν όψει των επικείμενων αυτοδιοικητικών εκλογών) σχετικά με τη δυσοσμία που ταλαιπωρεί τόσο τον Βόλο όσο και την ευρύτερη περιοχή του Βελεστίνου. Χωρίς να εξαντλούμε το θέμα, αναφέρουμε τα παρακάτω:

1. Αποκρύφτηκε το γεγονός ότι το φαινόμενο της δυσοσμίας παρουσιάστηκε εδώ και 4-5 χρόνια. Είναι, λοιπόν, λογικά αδύνατο να το αποδώσει κανείς, έστω και εν μέρει, σε αστικές δραστηριότητες (αυτοκίνητα, χωματερές, κλπ) καθόσον προϋπήρχαν, καθώς και στα τζάκια, κεντρικές θερμάνσεις κλπ, καθόσον παρατηρείται κυρίως το καλοκαίρι.
2. Οι προκαλούσες τη δυσοσμία εκλυόμενες ουσίες (μερκαπτάνες, αλδεΰδες, οξέα) χαρακτηρίσθηκαν από την καθηγήτρια του ΑΠΘ όχι τοξικές ή καρκινογόνες, αλλά ερεθιστικές για το αναπνευστικό σύστημα και τα μάτια. Απέφυγε, όμως, η κ. καθηγήτρια να τις χαρακτηρίσει ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ!!! Δεν είναι μόνο οι τοξικές και καρκινογόνες ουσίες επικίνδυνες για τη Δημόσια Υγεία ή τον χρήστη: Η καυστική σόδα ή το βιτριόλι ΔΕΝ είναι τοξικά ή καρκινογόνα, είναι όμως τρομερά διαβρωτικά.
3. Στο ίδιο μοτίβο κινήθηκε η παρέμβαση του κ. Αγοραστού: «Εμάς μας αφορά εάν η οσμή δημιουργεί πρόβλημα στην υγεία. Εν προκειμένω αυτό που έχει σημασία είναι ότι δεν είναι τοξικές. Απλά προκαλούν ερεθισμούς». Δηλαδή, μην ανησυχείτε, κυρίες και κύριοι υπαίτιοι, δεν θα σας ενοχλήσουμε άλλο, κι εσείς που διαμαρτύρεστε αγοράστε κολλύρια!!! 
4. Ενώ αποδίδεται σε ποικίλες πηγές η δυσοσμία, αναφέρθηκε ότι η δυσοσμία πλήττει τον Βόλο, όταν επικρατούν ευνοϊκές συνθήκες μεταφοράς των οσμών από τη ΒιΠε, κατά τις νυκτερινές ή πρώτες πρωινές ώρες. Βγάλτε τα συμπεράσματά σας, όσον αφορά την κραυγαλέα αντίφαση. Και γιατί να αποδοθεί στις μετεωρολογικές συνθήκες το γεγονός αυτό κι όχι σε μια δραστηριότητα που ασκείται αυτές  ειδικά τις ώρες και η οποία εξακολουθεί να αγνοείται ή να «αγνοείται» από τις αρμόδιες Υπηρεσίες;
5. Η κ. καθηγήτρια (φαίνεται ότι τα πανεπιστημιακά ιδρύματα δεν περιορίζονται μόνο σε συνεργασία με την ΕΒΟ, αλλά επεκτείνουν την ανάμειξή τους και σε πολιτικά παιγνίδια) ανέφερε ότι η δυσοσμία δεν είναι θεσμοθετημένος ρύπος ούτε στην Ελληνική, ούτε στην Ευρωπαϊκή Νομοθεσία κι αυτό το φοβερό επιχείρημα έσπευσε να επαναλάβει ο κ. Αγοραστός). Ωραία, να υπενθυμίσουμε ότι ΕΙΝΑΙ θεσμοθετημένη η έννοια της ΟΧΛΟΥΣΑΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ και ότι το κράτος ΟΦΕΙΛΕΙ να περιορίσει μέχρι μηδενισμού την όχληση των πολιτών από τις ποικίλες δραστηριότητες.
6. Και ενώ από την ερευνητική ομάδα το πρόβλημα αποδόθηκε σε τόσες πιθανές   αιτίες και επισημάνθηκε ότι επηρεάζεται από τόσες τυχαίες μεταβλητές και παραμέτρους, αποδίδεται κατά 1% (!!!) στη Βιομηχανική δραστηριότητα! Τόσο επακριβώς, τόσο κατηγορηματικά!! Ασήμαντο, βρε αδερφέ, τι είναι το 1%;

Λοιπόν, όχι!!!

 Έχετε ακέραια την ευθύνη, κύριοι αρμόδιοι, που το έγκλημα συνεχίζεται, ανεξιχνίαστο ακόμα!!!

Αρνούμαστε την υποβάθμιση της ζωής μας

Αρνούμαστε την υποτίμηση της νοημοσύνης μας!!!

 Δεν εφησυχάζουμε, όταν, περίπου, μας λένε ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τη μπόχα, ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε με το κάψιμο των πάσης φύσης σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ, κι ότι «φταίμε και μείς, φταίτε κι εσείς, φταίνε κι οι άλλοι!!! »

Αγωνιζόμαστε ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΊΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΌΜΑΣΤΕ αταλάντευτα διεκδικώντας τη ζωή που μας στερούν!!!

Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία – Ανταρσία για την Ανατροπή