Ούτε LNG ούτε airbnb, το λόγο για την πόλη μας τον έχουμε εμείς
Μαχητικός αντιθεσμικός αγώνας για γη, ζωή, ελευθερία
‘Όλες- όλοι στην κινητοποίηση ενάντια στην εγκατάσταση τερματικού σταθμού LNG στον Παγασητικό το Σάββατο 09/12 στις 12:30 στην παραλία του Βόλου.
Oι ενεργειακοί και επενδυτικοί σχεδιασμοί εισέρχονται σε μια νέα πιο επιθετική φάση στην περιοχής της Θεσσαλίας. Αυτό αντανακλά ευρύτερα τις τάσεις στις οποίες επενδύει και κινείται ο ελληνικός καπιταλισμός, εντάσσονται όμως και στο έδαφος των καταστροφικών πλημμυρών που άλλαξαν το χάρτη στην περιοχή της Θεσσαλίας, το οποίο αξιοποιούν οι δυνάμεις του κεφαλαίου προκειμένου να μετατρέψουν την κοινωνική καταστροφή σε «ευκαιρία» κερδοφορίας.
Η έναρξη της διαβούλευσης για τη Μελέτη Περιβαλλοντικών επιπτώσεων για τη λειτουργία πλωτού τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), από τις 20 Οκτωβρίου, η από τις 20 Ιουλίου έγκριση της τροποποίησης της ΑΕΠΟ από το Υ.Π.ΕΝ για την εγκατάσταση 9 ανεμογεννητριών στην Καζάρμα στη λίμνη Πλαστήρα, η πρόθεση της ΑΓΕΤ για δημιουργία Επιχειρηματικού Πάρκου Μεμονωμένης Μεγάλης Μονάδας (ΕΠΜΜΜ), που ζητάει εξαίρεση από τις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας και αντικειμενικά οδηγεί στη γιγάντωση και επέκταση των δραστηριοτήτων της ΑΓΕΤ-Lafarge στην περιοχή, η προετοιμασία για την έναρξη των εργασιών για το εργοστάσιο επεξεργασίας SRF και οι διαρκείς εξελίξεις για την εγκατάσταση αιολικών (74 ανεμογεννήτριες βρίσκονται μέχρι στιγμής σε αναμονή εγκατάστασης, από το Τρίκερι μέχρι το Μαυροβούνι και άνω των 130 στο νομό Μαγνησίας) και φωτοβολταϊκών, αποτελούν την απόδειξη των παραπάνω. Οι εξελίξεις αυτές εγκυμονούν συνθήκες μιας διευρυμένης κοινωνικής αναμέτρησης ανάμεσα στην κοινωνική πλειοψηφία και τα κρατικά και επιχειρηματικά συμφέροντα.
Ο ελληνικός καπιταλισμός μετατρέπει όλη την επικράτεια στην οποία δραστηριοποιείται, εντός και εκτός συνόρων, σε πεδίο επιχειρηματικής δραστηριότητας με πολεμικά χαρακτηριστικά. Τα σχέδια για το LNG στον Παγασητικό δεν εντάσσονται απλά στα δόγματα για την ενεργειακή μετάβαση, αλλά σε ένα στρατηγικό σχεδιασμό δημιουργίας μιας τυραννίας ολοκληρωτικού τύπου, που θα αφορά όλους τους όρους της ζωής μας. Οι σχεδιασμοί αυτοί είναι συνδεδεμένοι με «εθνικούς» στόχους και συμφέροντα, που σχετίζονται, με τους ανταγωνισμούς στην ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο (ΑΟΖ), με πολεμική προετοιμασία μετατροπής των στρατιωτικών δογμάτων σε αστυνομικούς φορείς αυτών των σχεδιασμών (βλ. ναυτική βάση στον Αλμυρό κα), αλλά και μετατροπή των αστυνομικών δυνάμεων σε στρατούς ιδιωτικών συμφερόντων. Οι δυνάμεις καταστολής στην περιοχή της Θεσσαλίας εκπαιδεύονται εξάλλου εδώ και χρόνια σε αυτή την κατεύθυνση, λειτουργώντας ως στρατός κατοχής και υπεράσπισης των επενδύσεων της Larage στο Βόλο και του ΑΚΤΟΡ στα βουνά των Αγράφων, στέλνοντας ανθρώπους στα δικαστήρια αλλά και στο θάνατο.
Την τελευταία δεκαετία όλοι οι μεγάλοι Έλληνες εφοπλιστές έχουν επενδύσει μεγάλα ποσά για τη δημιουργία στόλου πλοίων μεταφοράς LNG, επιλέγοντας και σε αυτό το επίπεδο τον ενεργειακό δρόμο που προκρίνεται από την ΕΕ και τις ΗΠΑ. Η διαδικασία εγκατάστασης τερματικού σταθμού LNG στον Παγασητικό έρχεται ως επιστέγασμα αυτής της διαδικασίας, η οποία αντικειμενικά φέρει πίσω της ένα μεγάλο καμβά επενδυτικών στόχων και επιχειρηματικών σχεδιασμών. Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται και από τις προ λίγων ημερών δηλώσεις του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος είπε πως βραχυπρόθεσμος στόχος είναι το LNG και μακροπρόθεσμος οι ΑΠΕ. Μια δήλωση που σε μεγάλο βαθμό αδειάζει τους τοπικούς παράγοντες που υπόσχονται την εξαίρεση του Παγασητικού από τους εν λόγω σχεδιασμούς.
Αυτό που διακυβεύεται δεν είναι μόνο και κυρίως η ασφάλεια των τοπικών πληθυσμών από τους κινδύνους που αντικειμενικά δημιουργεί η θανατηφόρα λειτουργία της ΑΓΕΤ ή η επικίνδυνη εγκατάσταση μιας μεγάλης μονάδας καυσίμων εντός ενός κλειστού κόλπου όπως ο Παγασητικός, αλλά η διαμόρφωση ενός μοντέλου ζωής που τελικά είναι άμεσα καθορισμένο, ελεγχόμενο και προσαρμοζόμενο στις βουλές μιας χούφτας πολυεθνικών. Το ζήτημα που τίθεται τελικά είναι ποιος θα έχει το λόγο για τις ζωές μας, τις πόλεις μας, την ελευθερία μας.
Είναι λανθασμένη η οπτική που βλέπει ως αντιπαραθετικούς σχεδιασμούς την τουριστικοποίηση και τις καταστροφικές ενεργειακές επενδύσεις. Κοινή συνισταμένη και των δύο είναι πως δεν αναφέρονται στο δυναμικό που αυτή τη στιγμή ζει και εργάζεται στην περιοχή, αλλά σε μια βίαιη διαδικασία φυσικής και οικονομικής του εξόντωσης και περιθωριοποίησης, ως βασικό παράγοντα εδραίωσης τους. Από αυτή την άποψη το ζητούμενο δεν είναι η διαμόρφωση ενός κινήματος που θα φωνάζει υπέρ της τουριστικοποίησης ως αντίδοτο στην εγκατάσταση του LNG, αλλά ενός κινήματος που θα δει τη βελτίωση των συνθηκών της κοινωνικής πλειοψηφίας έξω από τη δορυφοριοποίηση γύρω από το ένα ή το άλλο επιχειρηματικό project.
Να σημειώσουμε οτι ιδιαίτερα όσοι προκρίνουν τον λεγόμενο καταδυτικό τουρισμό ως αντίδοτο στο LNG ουσιαστικά προκρίνουν το project του Αγοραστού που εγκαινίασε με το Ρουβά, το οποίο άνοιξε την πόρτα για την ιδιωτικοποίηση τεράστιων περιοχών αιγιαλού και θάλασσας. Αυτό υποδηλώνεται ξεκάθαρα τόσο από τη νομοθεσία που αφορά τα καταδυτικά πάρκα (νόμος 3409/2005) που δίνει τη δυνατότητα παραχώρησης τμημάτων αιγιαλού και παραλίας στον δικαιούχο του πάρκου, όσο και από την πραγματικότητα που προέκυψε στο αντίστοιχο πάρκο στην Αλόννησο, που με το πανάκριβο εισιτήριο που θεσπίστηκε, ουσιαστικά παραχώρησε ένα φιλέτο προς χρήση στην κοινωνική ελίτ.
Οι φορείς του τοπικού και κεντρικού κράτους είναι δομικά συνδεδεμένοι με αυτές τις εξελίξεις. Η μετατροπή τους εδώ και πολλά χρόνια σε επιχειρηματικό κράτος, εχθρικό προς τις κοινωνικές ανάγκες τους καθιστά πυλώνα υλοποίησης αυτών των σχεδιασμών. Αυτός είναι ο λόγος που σε αυτούς τους στόχους ενοποιούνται, παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις όλα τα ρεύματα από τη ΝΔ μέχρι το ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η ενοποίηση κατέστησε τη Lafarge τοποτηρητή στο Βόλο, το Μπέο διαρκή άρχοντα και τους εθνικούς εργολάβους της ΤΕΡΝΑ και του ΑΚΤΟΡΑ σε αδιαμφισβήτητους φορείς «εθνικής ανασυγκρότησης».
Οι σχεδιασμοί για την εγκατάσταση σταθμού LNG στον Παγασητικό δεν είναι ένα τοπικό ζήτημα. Αποτελεί μια στρατηγική κατεύθυνση του ελληνικού καπιταλισμού, που μπορεί να μπλοκαριστεί με ένα αγωνιστικό συντονισμό δυνάμεων, που θα υπερβαίνει τα τοπικά όρια, διευρύνοντας την αντιπαράθεση και όχι κλείνοντάς την σε στενά θεματικά και θεσμικά πλαίσια. Την εποχή των μεγάλων ενεργειακών επενδύσεων και της παράλληλης μετατροπής της ενέργειας σε είδος πολυτελείας για την κοινωνική πλειοψηφία, το ζήτημα της ενέργειας είναι ένα κατεξοχήν κοινωνικό και ταξικό ζήτημα.
Η μόνη προοπτική που μπορεί να ακυρώσει τους αντιλαϊκούς και αντιπεριβαλλοντικούς σχεδιασμούς είναι η δημιουργία, μαζικών πολιτικών και συγκρουσιακών γεγονότων, που θα συντρίψουν τους όρους της κανονικότητας και της κοινωνικής ειρήνης στην πόλη.
Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία – Ανταρσία για την Ανατροπή
