Να πάρουμε το τρένο της εξέγερσης…
Με προκλητική
αλαζονεία ο περιφερειάρχης Αγοραστός περηφανεύεται και διαφημίζεται από τα ΜΜΕ
για τα έργα που έκανε στη Θεσσαλία και για αυτά που πρόκειται να κάνει στο
πλαίσιο του προγράμματος «Θεσσαλία 2021». Εξίσου κωμικοτραγικός είναι ο
απολογισμός που καταθέτει ο Δήμαρχος Βόλου Σκοτινιώτης. Σε τι βελτίωσαν τη ζωή
μας τα έργα και τι θέσεις απασχόλησης έδωσαν;
Ο Αγοραστός
μας δήλωσε ότι δαπάνησε περίπου 600 εκατομμύρια ευρώ για έργα οδοποιίας, κι
έτσι πλέον ο κόσμος δεν σκοτώνεται στο δρόμο Λαρίσης-Τρικάλων. Δεν μας είπε,
όμως, ότι όποιος γλιτώσει από τον Λαρίσης-Τρικάλων, μπορεί κάλλιστα να σκοτωθεί
στον Καρδίτσης-Τρικάλων ή στο μνημείο κακοτεχνίας της διαδρομής από το Βόλο
μέχρι τον κόμβο Βελεστίνου, για τα οποία δεν έκανε απολύτως τίποτα. Δεν μας
είπε ότι όλος ο προϋπολογισμός της οδοποιίας στη θητεία του είναι περίπου το
μισό των χρημάτων που χάρισε η κυβέρνηση που τον υποστηρίζει στις κατασκευαστικές
του Ε65 (αυτοκινητόδρομος κεντρικής Ελλάδος), όταν αυτές κατήγγειλαν τις
συμβάσεις. Δεν μας εξήγησε πώς γίνεται τόσα χρόνια να μην έχουν βρεθεί τα 40
εκατομμύρια ευρώ για την ηλεκτροκίνηση της σιδηροδρομικής γραμμής
Βόλου-Λάρισας, έργο που χρονίζει περίπου όσο και το γεφύρι της Άρτας (που
τουλάχιστον δε χρηματοδοτήθηκε με ΕΣΠΑ).
Στην
πραγματικότητα εδώ υπάρχει μια στρατηγική πολιτική επιλογή, την οποία
μοιράζονται όλοι οι υποψήφιοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ διαχρονικά: η συστηματική
πριμοδότηση της ιδιωτικής μετακίνησης με αυτοκίνητο έναντι των δημόσιων
συγκοινωνιών. Στο νομό Μαγνησίας όχι μόνο δεν έχει προστεθεί πόντος σιδηροδρόμου,
αλλά η γραμμή που είναι σήμερα σε λειτουργία αντιστοιχεί περίπου στο 40% του
δικτύου που λειτουργούσε έναν αιώνα πριν, αφού έχουν καταργηθεί τόσο ο κλάδος
Αερινού-Παλαιοφαρσάλων, όσο και το τρένο του Πηλίου. Με μόλις 8 ζεύγη
δρομολογίων την ημέρα μεταξύ Βόλου και Λάρισας, με κανένα απευθείας δρομολόγιο
μεταξύ των πόλεων της Θεσσαλίας, με καμία απευθείας σύνδεση μεταξύ Βόλου και
Αθήνας ή Θεσσαλονίκης και με τη γραμμή Καλαμπάκας-Κοζάνης να εκκρεμεί ενώ έχει
χαραχθεί από τη δεκαετία του 1930, ο σιδηρόδρομος της Θεσσαλίας προφανώς δεν
μπορεί να ανταγωνιστεί τις οδικές συγκοινωνίες, που είναι πολύ πιο ακριβές και
περιβαλλοντικά επιζήμιες. Καμία επένδυση δεν μπορεί να αποσβεστεί με τόσο λίγα
δρομολόγια, και αυτό εξυπηρετεί μια χαρά την κυβέρνηση που θέλει να αποδείξει
ότι ο ΟΣΕ είναι ελλειμματικός, για να ιδιωτικοποιήσει τμηματικά όλες τις
κερδοφόρες λειτουργίες του και να κρατήσει στο δημόσιο τις ζημιογόνες υποδομές.
Ταυτόχρονα, δεν κάνει καμία πρόσληψη εδώ και χρόνια, περιμένοντας να
συνταξιοδοτηθούν οι εργαζόμενοι για να αντικατασταθούν με νέους, που θα
δουλεύουν πλέον στους εργολάβους των θυγατρικών για ένα κομμάτι ψωμί.
Η εκούσια
υποβάθμιση του τρένου, του πιο λαϊκού και οικολογικού μέσου συγκοινωνίας και
μεταφοράς, συνεχίζεται και μέσα στην ίδια την πόλη. Ο σταθμός είναι στο κέντρο,
κι όμως αποκεκομμένος από τα πάντα. Δεν μιλάμε για το τραμ, για το οποίο
πάμπολλες μελέτες έχουν δείξει ότι, με μικρό κόστος, θα μπορούσε να δώσει
κυκλοφοριακή λύση σε μια γραμμική πόλη όπως ο Βόλος – αυτό το είδαμε μόνο να
φιγουράρει στο φώτοσοπ του παλιότερου ΠΑΣΟΚου δημάρχου για να διαφημίσει το μετέπειτα
ναυάγιο των Μεσογειακών Αγώνων. Μια απλή στάση λεωφορείου θα μπορούσε να
συνδέσει εύκολα το σταθμό με το λιμάνι και το ΚΤΕΛ. Όμως όχι, τα αραιά και
ακριβά ιδιωτικά λεωφορεία του Βόλου περνούν από τη Λαμπράκη χωρίς να σταματούν.
Ο Δήμος βρήκε λεφτά για τα άχρηστα ολυμπιακά έργα που πληρώσαμε με τα τέλη για
μια δεκαετία, για να φτιάξει μια ψεύτικη Αργώ, να χρηματοδοτήσει το αποτυχημένο
κιτς ταξίδι της και για να προκηρύξει διαγωνισμό για ένα πανάκριβο μουσείο που
θα στεγάζει το κουφάρι της για να μη σαπίσει στη θάλασσα, αλλά λεφτά για μια
στάση λεωφορείου στο σταθμό του τρένου δε βρήκε.
Φυσικά μόνο
τυχαίο δεν είναι αυτό. Εξυπηρετεί όχι μόνο τα ιδιωτικά ΚΤΕΛ εις βάρος του
σιδηροδρόμου, αλλά και τα κατά καιρούς σχέδια για απομάκρυνση του σταθμού από
το κέντρο, ώστε οι εγκαταστάσεις του να παραδοθούν σε επιχειρηματίες της
διασκέδασης. Πιο πολλές ευκαιρίες κερδοσκοπίας για το κεφάλαιο, πιο δύσκολες,
ανεπαρκείς και ακριβές συγκοινωνίες για τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τα
λαϊκά στρώματα.
Το πρόβλημα με
τα έργα είναι διπλό: όχι μόνο πού θα βρεθεί η χρηματοδότηση, αλλά και για ποιο
σκοπό θα διατεθεί. Τα περιβόητα ΕΣΠΑ, που χρησιμοποιεί ο Αγοραστός ως δόλωμα
για να ψαρέψει ψήφους, θα βρεθούν σε πολύ συγκεκριμένα χέρια, σύμφωνα με τις
οδηγίες της ΕΕ και τις απαιτήσεις των εργολάβων. Η Αριστερή Παρέμβαση στη
Θεσσαλία – Ανταρσία για την Ανατροπή απαιτεί ένα πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων
για την αντιμετώπιση της ανεργίας. Αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο με
κρατικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, χωρίς αποζημίωση,
γιατί το ιδιωτικό κεφάλαιο δεν θα το κάνει ποτέ. Δεν μας αφορούν, όμως, τα έργα
εν γένει, αλλά το τι βελτιώνει τη ζωή μας. Μόνο ο άμεσος έλεγχος των
εργαζομένων μπορεί να εγγυηθεί ότι οι δαπάνες θα γίνουν για την κάλυψη των
αναγκών της φτωχής κοινωνικής πλειοψηφίας, και όχι των εργολάβων. Η κυβέρνηση,
η ΕΕ και οι περιφερειάρχες και δήμαρχοι – υπάλληλοι του κεφαλαίου θα κάνουν
ό,τι μπορούν για να αποτρέψουν μια τέτοια προοπτική. Να ξέρουν όμως ότι κι
εμείς θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να απαλλαγούμε από όλους τους.
Μάνος
Σκούφογλου
Υποψήφιος Αντιπεριφερειάρχης Μαγνησίας
με την Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία – Ανταρσία για
την Ανατροπή
(υποψήφιος περιφερειάρχης: Στάθης Ντούρος)
