Οι Δήμοι, υπό το σημερινό καθεστώς του Καλλικράτη, αφ’ ενός γιγαντώθηκαν γεωγραφικά, αφ’ ετέρου απέκτησαν πάμπολλες αρμοδιότητες, «ελαφρώνοντας» την Κεντρική εξουσία όσον αφορά την εναντίωση/αντίδραση/κατακραυγή κατά των πολιτικών της επιλογών και αποφάσεων στις τοπικές κοινωνίες. Επιπλέον, η γενική πολιτική κατάσταση και η ασφυκτική «εντός της ΕΕ» πορεία, έχουν μετατρέψει τους Δήμους σε επιχειρήσεις, ενώ, με τους «κατάλληλους» στον Δημαρχιακό θώκο, οι δημοτικές υπηρεσίες κατάντησαν άντρα απίστευτης διαφθοράς (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων).
Στον Βόλο έχουμε την «τύχη» να έχει εκλεγεί, για δεύτερη μάλιστα θητεία, Δήμαρχος, ο Μπέος, ο οποίος πριν λίγες μέρες πρωταγωνίστησε σε αξιοσημείωτο περιστατικό: κατέβηκε από το αυτοκίνητό του στη μέση του δρόμου και (επικουρούμενος από «συνεπιβάτη» του) αντιμετώπισε με μπουνιές και χυδαίες σεξιστικές (μη φειδόμενος των χυδαιότερων εκφράσεων, όπως συνηθίζει εξάλλου) βρισιές έναν μοτοσικλετιστή καταχειροκροτούμενος μάλιστα από τον εμετικό του θίασο. Στη συνέχεια, δήλωσε ανερυθρίαστα, με καμάρι και αλαζονεία: «Ο Αχιλλέας Μπέος (σε τρίτο πρόσωπο, ως άλλος Ιούλιος Καίσαρ) ήταν, είναι και θα παραμείνει ένας λαϊκός άνθρωπος, που ζει μέσα στην κοινωνία, ανάμεσα στους ανθρώπους της καθημερινότητας, δέχεται ερεθίσματα και αντιδρά όπως ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Με γνησιότητα, αμεσότητα και ειλικρίνεια»!!!!
Δεν μας ξενίζει: ο Μπέος συμπεριφέρθηκε ως Μπέος! (συμπεριφορά που προσιδιάζει σε ανθρώπους των καταγωγίων και της νύχτας). Σημειωτέον ότι η μαγκιά και το νταηλίκι του έχει γίνει πλέον θεσμός και από τους δημοτικούς συμβούλους της παράταξής του, και από τους συνεργάτες του και τους παρατρεχάμενούς του.
Έχοντας ακλόνητη την πεποίθησή του ότι τα ελληνικά της Τρούμπας είναι η γλώσσα που καταλαβαίνει ο Βολιώτης, εκμεταλλεύεται την αδυναμία άσκησης ισχυρής και αποτελεσματικής αντιπολίτευσης ενάντια στην άθλια διακυβέρνησή του και διοικεί την πόλη ανενόχλητος από κάθε έλεγχο, είτε του Τύπου, είτε των αρμόδιων θεσμικών οργάνων. Εκμεταλλευόμενος ακόμα και την απουσία (εξαιτίας της πανδημίας) του κοινού στις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου -κοινού, που πολλές φορές, με τη μαχητική κινηματική του αντίδραση, είχε ματαιώσει προκλητικές συνεδριάσεις- έχει αποθρασυνθεί εντελώς, κομπάζοντας ότι παράγει έργο (έργα βιτρίνας και λαμπάκια χριστουγεννιάτικα) Οι συνοικίες του Βόλου υποβαθμίζονται συνεχώς, ενώ πλήρης είναι η αδιαφορία του για το νερό που πίνουμε (περίπτωση Σταγιατών) και τον αέρα που ανασαίνουμε («Η ΑΓΕΤ θα καίει ό,τι καύσιμο γουστάρει» έχει δηλώσει), το δε πράσινο είναι υπό απηνή διωγμό. Στο οικονομικό επίπεδο, μειώνονται συνεχώς οι αυτοτελείς πόροι και αυξάνεται η φορολογία των πολιτών, ώστε να λειτουργεί ο Δήμος, ενώ μεγάλο ποσοστό των εργαζομένων του Δήμου είναι με ελαστικές μορφές εργασίας και αξιοθρήνητες απολαβές.
Αξιοσημείωτη και ύποπτη είναι η αγαστή σχέση του Μπέου με ΜΜΕ της πόλης, που δεν έχουν τίποτα το μεμπτό να του προσάψουν (πόσο μάλλον να ερευνήσουν σκανδαλώδεις υποθέσεις). Ίσα ίσα προβάλλεται ως ιδιαίτερα επιτυχημένος, έστω και ολίγον (;) βωμολόχος, πράγμα που πολλοί ψηφοφόροι του το θεωρούν μαγκιά και προτέρημα, μη συνειδητοποιώντας ότι η χωρίς κανένα επιχείρημα χυδαία απαξίωση των πάντων είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του φασισμού.
Ο ίδιος ο Μπέος έπαιξε συστηματικά το χαρτί του «αντισυστημικού», όντας ο ίδιος κομμάτι του πιο βαθέος συστήματος, αντιγράφοντας τον Μιχαλολιάκο σε ρητορική και ακολουθώντας το παράδειγμα άλλων επιχειρηματιών-παραγόντων του ποδοσφαίρου που επιχειρούν να μετατρέψουν πόλεις σε φέουδά τους σε αγαστή συνεργασία με το μεγάλο κεφάλαιο, τη μαφία ή ακόμα και ανοιχτά φασιστικές ομάδες.
Αλλά και οι πάμπολλες δικαστικές του περιπέτειες δεν του έχουν κοστίσει, ακόμα και η περιστασιακή του αργία (κατά τη διάρκεια της οποίας πήγαινε κανονικά στο γραφείο του!!!). Οι δικαστικές/εισαγγελικές/αστυνομικές αρχές δεν τον έχουν ενοχλήσει ιδιαιτέρως. Αντίθετα, ο ίδιος έχει στήσει βιομηχανία μηνύσεων ενάντια σε δημοτικούς συμβούλους ή πολίτες που του αντιστάθηκαν και διαμαρτυρήθηκαν.
Η διακυβέρνηση Μπέου εμφανίζεται πλέον στην πιο καθαρή της μορφή: ένας δολοφονικός, μαφιόζικος μηχανισμός ταγμένος στην υπηρεσία των μεγάλων αφεντικών που δεν διστάζει να κάνει πόλεμο στην πόλη την οποία θεωρεί ότι κατέλαβε. Όμως η πόλη δεν του ανήκει! Ο Βόλος, που έχει να επιδείξει εργατικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες, θα «αναγνωρίσει» την προσφορά του και θα του αποδώσει ό,τι του αξίζει, και θα τον στείλει εκεί που ανήκει!
Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία – Ανταρσία για την Ανατροπή
