Πολιτικές κυβερνήσεων & ΕΕ υπεύθυνες για
την διάλυση του δημοσίου συστήματος υγείας.
Συλλογική αλληλεγγύη και αγώνας για να κερδηθεί η ζωή για να μη χτυπηθούν
τα δικαιώματα μας
Ζούμε τις τελευταίες μέρες μία ιδιότυπη
κατάσταση. Οι σύγχρονες κοινωνίες δοκιμάζονται στο επίπεδο των δομών τους, των
κοινωνικών τους αξιών και κυρίως στο επίπεδο των πολιτικών τους προτεραιοτήτων.
Η εξάπλωση του ιού COVID-19, πλήττει την κοινότητα και απειλεί τη ζωή και την
υγεία μας. Η σοβαρότητα της κατάστασης είναι δεδομένη, όσο δεδομένη είναι και η
δυσκολία που έχει να την αντιμετωπίσει το βαριά τραυματισμένο σύστημα δημόσιας
υγείας μετά από τον ολοκληρωτικό πόλεμο που του κήρυξαν οι εκπρόσωποι της “ιδιωτικής
πρωτοβουλίας”, της καταστροφής της καθολικότητας της υγειονομικής περίθαλψης
και της εμπορευματοποίησης και κοστολόγησης της ανθρώπινης ζωής.
Το σύγχρονο επιχειρηματικό κράτος
προσανατόλισε όλες του τις δομές, σε επιχειρηματικά μοντέλα με πλήρη υπακοή σε
ανταποδοτικά κριτήρια που αντικειμενικά ποδοπατούσαν κάθε κοινωνικό ή
υγειονομικό κανόνα. Έχοντας λοιπόν ως λογική ότι η υγεία είναι ένα τεράστιο
πεδίο επιχειρηματικής δραστηριότητας και κερδοσκοπίας επιδόθηκαν σε έναν
ανελέητο αγώνα αρχικά απαξίωσης και στη συνέχεια σφαγιασμού του δημόσιου
συστήματος υγείας. Αυτό μεταφράζεται στη σημερινή κατάσταση πως με τα 560
κρεβάτια ΜΕΘ και με ένα ελλιπέστατο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που
βρίσκεται στα όρια της εξόντωσης, δίνοντας μια υπεράνθρωπη μάχη, δίχως τα
απαραίτητα υλικά προστασίας (μάσκες, αναπνευστήρες ), φαντάζει αδύνατη η
εξυπηρέτηση όλων των περιστατικών σε μια περίοδο επιδημίας. Το σύστημα
εξάλλου έχει αποφασίσει να κάνει επιλογή στην “αξία της ζωής” (βλ. δηλώσεις
Τσιόδρα 21/03)... Ο απόηχος των δηλώσεων των κατά καιρούς υπουργών Υγείας ότι
θέλουν τη δόξα των απολύσεων δική τους κάποιων άλλων που ζητούσαν από τον
ραδιοτηλεοπτικό γαλαξία την κατεδάφιση των νοσοκομείων... γιατί είναι νοσογόνα,
δείχνουν ξεκάθαρα τις προθέσεις ενός ανθρωποφάγου μοντέλου που βάζει τις
ανθρώπινες ανάγκες στην άκρη προκρίνοντας τις ιδιωτικοποιήσεις ως την απόλυτη
... θεραπεία.
Σε αυτή την κατεύθυνση πρωτοπόρα η
Θεσσαλία... Η μετατροπή της Λάρισας σε κέντρο ιδιωτικής ιατρικής με
δεκάδες ιδιωτικές κλινικές που ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια, εγκαινιάζονταν με τις
ευλογίες όλης της πολιτικής και οικονομικής ελίτ (βλ. εγκαίνια “ANIMUS” Μάρτης
2019) και διαφημίζονταν με κάθε μέσο, αποτελεί τη σφραγίδα ενός εγκλήματος με
ονοματεπώνυμο. Οι ιδιοκτήτες τους, βασικά μέλη των επιχειρηματικών λόμπι της
περιοχής (πρόεδρος του ΣΕΒΘ – Νταβέλλης), “κολλητοί” των πολιτικών κεφαλών του
τόπου που προσκαλούνταν ακόμα και σε περιφερειακά συμβούλια από τον
περιφερειάρχη (28/11/2016). Η Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία
υπογράμμιζε στη διακήρυξη της: “Σήμερα υπάρχουν ιδιωτικές μονάδες υγείας
που, λόγω της αποχής του κράτους από τις νέες επενδύσεις στην υγεία, έχουν
καταστεί αναγκαίες για την περίθαλψη του πληθυσμού. Διεκδικούμε την επίταξη
αυτών των μονάδων από το δημόσιο...". Αν λοιπόν χθες ήταν εγκληματική η
πριμοδότηση της ιδιωτικής υγείας σήμερα εν μέσω πανδημίας είναι δολοφονική η μη
ένταξη αυτών των μονάδων μέσω επίταξης στο μηχανισμό στήριξης της δημόσιας
υγείας.
Η Θεσσαλία διαθέτει 1.850 νοσοκομειακές
κλίνες πληθυσμό 732.762 και με πληρότητα πάνω από 80%. Οι ενεργείς κλίνες ΜΕΘ
είναι μόνο 47 αντί 185 (στοιχεία ΠΟΕΔΗΝ 02/2018). Την ίδια στιγμή
που δεν ακούγεται άχνα από τα κυβερνητικά χείλη για την αντιρρόπηση αυτής της
δολοφονικής κατάστασης, η κυβέρνηση συνεχίζει να επιδοτεί την ιδιωτική
υγεία με 30.000.000 ευρώ ως “αποζημίωση για ελέγχους σε σχέση με τον κορονοϊό
και νομοθετεί το διπλασιασμό της τιμής νοσηλείας σε ιδιωτικές ΜΕΘ (από 800 σε
1600 ευρώ). Για μία ακόμη φορά επιχειρούν να κάνουν την κρίση ευκαιρία
εις βάρος της υγείας και του εισοδήματος της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση έχουν
συγκεκριμένη λογική και πλαίσιο. Ο βασικός τους πυρήνας αποσκοπεί στην
διατήρηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας (ιδιαίτερα στους τομείς παραγωγής και
διανομής ειδών πρώτης ανάγκης), στην ανάσχεση των αρνητικών επιπτώσεων για το
κεφάλαιο, στη διατήρηση των συμφωνιών με την ΕΕ, στη δημιουργία ενός υβριδικού
κράτους εκτάκτου ανάγκη μονίμου προσανατολισμού και κυρίως στη διαχείριση των
διαφαινομένων απωλειών από τον ιό ως “ατομική ευθύνη”. Η πολιτική της
κυβέρνησης και της ΕΕ είναι κυριολεκτικά δολοφονική.
Επιλέγει την κρίση του συστήματος υγείας
να την αντιμετωπίσει, διαμορφώνοντας μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, σχεδόν
ολοκληρωτικής καραντίνας (που η υγειονομική της αξία αμφισβητείται ακόμα και από
εκπροσώπους του ΠΟΥ) και ουσιαστικά άτυπου στρατιωτικού νόμου. Αφήνει έρμαια
στην εργοδοτική ασυδοσία χιλιάδες εργαζόμενους που είτε δουλεύουν χωρίς κανένα
μέτρο προστασίας, είτε απολύονται και στέλνονται στην απελπισία της απόλυτης
φτώχειας. Δρομολογεί μια σειρά σοβαρότατων αντεργατικών μέτρων, που αποτελούσαν
πάγια επιδίωξη του κεφαλαίου (πχ. 7ήμερη εργασία στο…). Επιβάλλει σε εκατοντάδες
χιλιάδες εργαζόμενους στην εφοδιαστική αλυσίδα και την παραγωγή ωράρια και
συνθήκες εργασίας που τους διαλύουν (φαίνεται ότι όλοι αυτοί έχουν και ανοσία
στον κορονοϊό) χωρίς να διασφαλίσει καταβολή υπερωριών. Ενισχύει το κεφάλαιο
και τις επιχειρήσεις με χρηματοδοτήσεις, φορο-διευκολύνσεις κλπ. Διατηρεί τα
άθλια στρατόπεδα συγκέντρωσης για πρόσφυγες και μετανάστες και δε νοιάζεται για
τις πιο φτωχές κοινωνικές ομάδες που δεν έχουν καν σπίτι. Σε μια ακόμα
κρίση αποδεικνύεται πως “η εταιρική κοινωνική ευθύνη” είναι όμορφα λογάκια που
δεν μπορούν να αναστείλουν το βασικό ρόλο των επιχειρήσεων και τις εργοδοσίας
που δεν είναι άλλος από το κέρδος τους.
Και φυσικά, βάζει στο στόχαστρο
τις δημοκρατικές ελευθερίες τις διαδηλώσεις και τις όποιες συντονισμένες
διαμαρτυρίες του κόσμου. Το μέτρο για «απαγόρευση υπαίθριων συναθροίσεων
των 10 ατόμων και άνω με επιβολή προστίμων 1.000 ευρώ στον καθένα», εντάσσεται
σε αυτή την κατεύθυνση. Ξέρουν ότι είναι για αυτούς μια μεγάλη ευκαιρία με
άλλοθι την επιδημία να τελειώνουν με τους «απείθαρχους». Η ζούγκλα έχει πολλά
θηρία και ο σώζων εαυτόν σωθήτω…
Την ώρα που η κυβέρνηση και το υπουργείο
υγείας προσπαθούν να μετακυλήσουν την ευθύνη για τον περιορισμό της μετάδοσης
μόνο στην ατομική ευθύνη των πολιτών, οι καταγγελίες των νοσοκομειακών
γιατρών και νοσηλευτών έρχονται να τους διαψεύσουν και να αναδείξουν τις
τεράστιες ευθύνες του κράτους. Κάθε σοβαρό σχέδιο για την αντιμετώπιση
μιας κρίσης όπως η εμφάνιση της επιδημίας, περνάει μέσα από προσλήψεις μόνιμου
προσωπικού, δημιουργίας υποδομών και εξοπλισμού του νοσοκομείου με τα
απαραίτητα υλικά, αλλιώς είναι μονό επικοινωνιακή πολιτική και εκμετάλλευση των
εργαζομένων εις βάρος της υγείας του ασθενούς.
Μπρος σε αυτό τον ζόφο είναι τώρα πιο πολύ
από ποτέ απαραίτητο να ξαναπιάσουμε το νήμα από την αρχή. Γνωρίζουμε ότι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι που
παλεύουν με την επισφάλεια, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες είναι οι κοινωνικές
ομάδες θα πληγούν περισσότερο. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι απέναντι τους με
κάθε μέσο.
Στο εγκληματικό κλείσιμο
των νοσοκομείων, στην αποψίλωση των μονάδων υγείας όλα αυτά τα χρόνια απαντάμε
με συλλογική οργάνωση και αλληλεγγύη γιατί κανένας δεν περισσεύει στον αγώνα
για καλύτερη ζωή.
Τώρα πρέπει να
αγωνιστούμε για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας για όλους/ες όσοι διαμένουν στη χώρα, για
να μη γίνει καμία απόλυση εργαζομένου, να μη μειωθεί κανείς μισθός. Τώρα πρέπει
να αγωνιστούμε για να μην διαλυθούν και τα τελευταία δικαιώματα και ελευθερίες
στη δουλειά και στη ζωή! Για να μην γίνει το «μένουμε σπίτι» «πεθαίνουμε
σπίτι».
Για να νικήσει η ζωή κόντρα στο άρρωστο σύστημα του κέρδους!
- Λεφτά για τη δημόσια υγεία. Να σπάσουν οι συμφωνίες με την ΕΕ για το χρέος.
- Να ανοίξουν τώρα τα κλειστά κρεβάτια των ΜΕΘ και να δημιουργηθούν νέα.
- Προσλήψεις γιατρών και λοιπού προσωπικού (ιατρών,
νοσηλευτών, ειδικού προσωπικού, προσωπικού καθαριότητας)
- Να επιταχθούν και να ενταχθούν στο δημόσιο σύστημα όλες οι ιδιωτικές
μονάδες υγείας. Να εξασφαλιστεί η προμήθεια σε φάρμακα,
υγειονομικό υλικό, είδη υγιεινής όλων των δημόσιων μονάδων υγείας.
- Άμεση δωρεών διάθεση ειδών ατομικής προστασίας (γάντια, μάσκες, αντισηπτικά κτλ.) σε όλο τον πληθυσμό.
- Καμιά καταστρατήγηση εργασιακών δικαιωμάτων (κυριακάτικη αργία, άδειες, καμιά απόλυση) – σε κάθε τέτοια προσπάθεια
να μας βρουν μπροστά τους
- Καλούμε τα συνδικάτα, τους συλλόγους το μαχόμενο εργατικό κίνημα να παλέψει ενάντια στην περιστολή των λαϊκών ελευθεριών
- Αναστολή πληρωμών προς το Δημόσιο, τις τράπεζες, τις ΔΕΚΟ για τους μισθωτούς, τους ανέργους, τους συνταξιούχους και τους
αυτοαπασχολούμενους.
- Κανένας πλειστηριασμός ή κατάσχεση, καμία διακοπή ρεύματος ή νερού. Πάγωμα ενοικίων, κατάργηση εξώσεων.
- Διατήρηση όλων των παροχών κοινωνικής μέριμνας όπως η σίτιση των μαθητών/νήπιων που λάμβαναν σχολικά γεύματα.
- Να κλείσουν τα hot-spot, φυλακές για πρόσφυγες και μετανάστες. Εξασφάλιση αξιοπρεπών όρων υγιεινής διαβίωσης και ιατρικής φροντίδας.
- Πάταξη αισχροκέρδειας και διατίμηση όλων των ειδών πρώτης ανάγκης
- Οικονομική ενίσχυση όλων εγγεγραμμένων ανέργων, επιδοτούμενων και μη και όλων των εργαζομένων ανεξαρτήτως σχέσης εργασίας και αναστολής λειτουργίας των επιχειρήσεων.
Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία – Ανταρσία για την Ανατροπή
