Να αλλάξουμε τον ρου των πραγμάτων και
όχι των ποταμών
Ζούμε το
θέατρο του παραλόγου ή απλά ξεδιπλώνεται γυμνό πλέον το σχέδιο του κεφαλαίου;
Πως είναι δυνατόν την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση μαζί με την ΕΕ ετοιμάζουν ένα
φορολογικό και ένα ασφαλιστικό που φιλοδοξεί να πετάξει από την παραγωγή τη
μεγάλη πλειοψηφία των φτωχών και μεσαίων αγροτών, να αποφασίζει σε σύμπλευση με
την πλειοψηφία του περιφερειακού συμβουλίου της Θεσσαλίας (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ,
Χρυσή Αυγή, ΑΝΕΛ) για τη συνέχεια των έργων στη Μεσοχώρα και ουσιαστικά για την
εκτροπή του Αχελώου; Ενός έργου που υποτίθεται πως λύνοντας το αρδευτικό
πρόβλημα του Θεσσαλικού κάμπου, θα έσωζε τους αγρότες από την καταστροφή. Τώρα
λοιπόν που οι αγρότες μπαίνουν και αυτοί με τη σειρά τους στην κρεατομηχανή της
κοινωνικής καταστροφής για ποιόν θα γίνει η εκτροπή του Αχελώου;
Το
περιφερειακό συμβούλιο της 30ής Σεπτεμβρίου συνεδρίαζε με την υπόθεση πως το έργο
της εκτροπής του Αχελώου εγκαταλείφτηκε (μετά και από τις αλλεπάλληλες
αποφάσεις του ΣτΕ) και η στόχευση είναι πλέον μόνο το υδροηλεκτρικό έργο της
Μεσοχώρας. Ένα έργο που για να προχωρήσει έγιναν οι εξής δυο λαθροχειρίες: 1)
Παρακάμφθηκε ουσιαστικά η οδηγία 2000/60 που απαγορεύει τη μεταφορά νερών από
μια περιφέρεια σε άλλη, μέσω της κατάρτισης κοινών σχεδίων διαχείρισης υδάτων
Θεσσαλίας και Δυτικής Ελλάδας, προκειμένου να εμφανίζεται η Θεσσαλία και η
Στερεά Ελλάδα ως μια ενιαία περιφέρεια. 2) Το θερινό τμήμα της βουλής τον
Αύγουστο του 2013 άλλαξε τη νομοθεσία για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας
(Α.Π.Ε), αυξάνοντας το όριο της ενεργειακής ισχύος που μπορεί να παράγει ένα
τέτοιο έργο. Αυτό διότι το σχεδιαζόμενο φράγμα της Μεσοχώρας αναφέρονταν σε
ισχύ 161,6 MW ενώ το
προηγούμενο νομοθετικό όριο που τροποποιήθηκε ήταν μόλις τα 15MW(….!!!), με αποτέλεσμα το έργο να μην μπορεί
να χρηματοδοτηθεί ως ΑΠΕ. Οι εν λόγω μεθοδεύσεις δεν είχαν κανέναν άλλο σκοπό
από το να φέρουν από την «πίσω πόρτα» το φαραωνικό έργο της εκτροπής του
Αχελώου. Γεγονός που αποδεικνύεται και με κυβερνητική σφραγίδα, καθώς βάσει της υπουργικής απόφασης 28388(ΦΕΚ
Β518/03.04.2015) με τίτλο « Διατιθέμενες Πιστώσεις Συνεχιζόμενων Έργων Προϋπολογισμού
Δημοσίων Επενδύσεων έτους 2015» και κωδικό 064 διατίθενται 1.149.960 ευρώ «για
εργασίες σχετικές με εκτροπή Αχελώου». Σε μια κρίση ειλικρίνειας εξάλλου, ο
περιφερειακός σύμβουλος της ΝΔ κ. Λαδόπουλος ομολόγησε πως «έχουν δίκιο όσοι
ισχυρίζονται πως το φράγμα της Μεσοχώρας είναι έργο κεφαλής της εκτροπής του
άνω ρου του Αχελώου».
Γιατί όμως
τόση πρεμούρα για το εν λόγω έργο; Μήπως ο λαός της Θεσσαλίας θα πληρώνει
φθηνότερο ρεύμα ή οι αγρότες θα μπορέσουν να συντηρήσουν το βιός τους; Αν
μερικά χρόνια πριν τα πράγματα ήταν κάπως θολά, πλέον είναι πεντακάθαρα. 1) Οι
μνημονιακές δεσμεύσεις για την κατάτμηση της ΔΕΗ (καθώς το φράγμα της Μεσοχώρας
ανήκει στη ΔΕΗ) σε τρείς εταιρίες και η πώληση τους δεν αφήνουν καμία αμφιβολία
πως τα μεγάλα έργα που πληρώνει αυτή τη στιγμή από την τσέπη του ο λαός, φιγουράρουν
ως η επικερδής «προίκα» των αρπακτικών του κεφαλαίου. Η ιδιωτικοποίηση
είναι προ των πυλών και αυτό δεν είναι γέννημα της φαντασίας κανενός αλλά σαφής
και συμφωνημένη κυβερνητική κατεύθυνση. 2)
Το «παιχνίδι» δεν τελειώνει όμως εκεί. Η μέγιστη δυνατή συγκέντρωση των φυσικών
πόρων αποτελεί δόγμα το οποίο υποτάσσεται στη συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια
λίγων. Τελικά η συγκέντρωση μεγάλων ποσοτήτων νερού στο Θεσσαλικό κάμπο, με
έργα που θα αφήνουν πίσω τους «καμένη γη», πάει «χέρι χέρι» με το ξεκλήρισμα
της φτωχομεσαίας αγροτιάς και όχι με τη διάσωση της, όπως 30 και πλέον χρόνια
της υπόσχονταν πολλοί. Και αυτό γιατί πολύ απλά η συγκέντρωση των φυσικών πόρων απαιτεί τη συγκέντρωση της ιδιοκτησίας
της γης και των μέσων παραγωγής σε μια χούφτα εταιριών, και άρα την εξαφάνιση
της πλειοψηφίας των αγροτών. Οι εν λόγω εταιρίες εξάλλου δεν έχουν ως στόχο
να εκμεταλλεύονται για πάντα το Θεσσαλικό κάμπο και τον πλούτο του. Θα τον
στραγγίσουν από τα νερά του, τους ανθρώπους του και τον πλούτο του και θα
αφήσουν πίσω τους την απόλυτη έρημο, όπως σε πολλές περιπτώσεις άλλων χωρών (Ινδία,
Λατινική Αμερική κ.τ.λ.). Από αυτή τη σκοπιά όποιοι θέτουν το ερώτημα «και τι
να κάνουμε τα έργα του Αχελώου που σχεδόν έχουν τελειώσει», πριν βιαστούν να το
απαντήσουν ας σκεφτούν τα βουνά της Χαλκιδικής μετά από μερικά χρόνια διαρκούς
εξόρυξης χρυσού, τα βουνά της Θεσσαλίας αποστραγγισμένα και οριστικά
μεταλλαγμένα από τις συνέπιες τέτοιων έργων, αλλά κυρίως τις κοινωνίες που θα
τα περιβάλλουν. 3) Η επιλογή τέτοιων
έργων είναι σαφές πως επιχείρησε να επεκτείνει την οικονομική δραστηριότητα των
μεγαλύτερων κατασκευαστικών εταιριών. Ένα ατελείωτο φαγοπότι διαμεσολαβούμενο
διαρκώς από τον εκάστοτε πολιτικό εκφραστή της αστικής πολιτικής, το οποίο
είναι σαφές πως βαρύνεται και ποινικά τόσο για την αρπαγή δημόσιου χρήματος,
όσο και για τις ανυπολόγιστες περιβαλλοντικές αλλοιώσεις. Όταν λοιπόν ο κ. Αγοραστός φανερά ενοχλημένος από τις τοποθετήσεις
κατοίκων της Μεσοχώρας που παρευρέθηκαν στο τελευταίο περιφερειακό συμβούλιο,
τους κατηγόρησε πως το κίνητρο τους είναι το χρήμα, μάλλον έκρινε με τα
κριτήρια της δικής του πολιτικής και κοινωνικής θέσης.
Η λύση βρίσκεται
στην αμφισβήτηση του παραγωγικού μοντέλου που υποτάσσει ανθρώπους και
περιβάλλον στη λογική του κέρδους. Βάσει αυτής της κατεύθυνσης απαιτείται ο
καθορισμός ενός πανεθνικού καλλιεργητικού χάρτη που πρώτα και κύρια να
επιχειρεί να καλύψει τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας ετούτου του τόπου. Απαιτείται
η συλλογικοποιήση της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής, ως το μοναδικό αντίβαρο
στην ιδιοποίηση και το σφετερισμό τους από το κεφάλαιο. Τώρα είναι η ώρα να
ξαναρχίσει η συζήτηση για δημοκρατικούς αγροτικούς συνεταιρισμούς, για να μην
αναμετρηθεί ο καθένας μόνος του με τα αρπακτικά των διατροφικών εταιριών.
Απαιτείται η δημόσια και κοινωνική διαχείριση των φυσικών πόρων βάσει ενός
κεντρικού σχεδιασμού και όχι βάσει των εφήμερων συμφερόντων των επενδυτικών
ομίλων. Η Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία δε θα μείνει μόνο στην καταψήφιση των
έργων εκμετάλλευσης του ανθρώπου και του περιβάλλοντος εντός του περιφερειακού
συμβουλίου, αλλά θα βάλει όλες της τις δυνάμεις να οικοδομηθεί ένα κίνημα
ανατροπής των κατευθύνσεων ης κυρίαρχης πολιτικής, αλλά και θεμελίωσης των
προϋποθέσεων για μια άλλη κοινωνία.
Αριστερή
Παρέμβαση στη Θεσσαλία – Ανταρσία για την Ανατροπή