Θέσεις για την Υγεία – Πρόνοια

του περιφερειακού σχήματος

«Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία – Ανταρσία για την Ανατροπή»

Η πολιτική της κυβέρνησης για την υγεία και πρόνοια είναι μία αθλιότητα, ένα διπλό ψεύδος:

Αρχικά, ισχυρίζονται ότι «λεφτά δεν υπάρχουν» για την περίθαλψη του λαού. Φυσικά είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι για την τεράστια απώλεια χρημάτων του ΙΚΑ και των άλλων ασφαλιστικών ταμείων. Με το κόλπο του χρηματιστηρίου παλιότερα και με τις περικοπές του PSI, εξαφάνισαν τα αποθεματικά των ταμείων προς όφελος των τραπεζών και του χρηματιστηριακού κεφαλαίου γενικότερα. Εδώ πρέπει να προστεθεί, στις απώλειες χρήματος που πλήρωσαν οι εργαζόμενοι  και η τεράστια διαφυγή ποσών προς τους προμηθευτές και εργολάβους του δημοσίου μέσω ενός απόλυτα διαβλητού τρόπου προμηθειών και αναθέσεων έργων όπου πάντα καταλήγει το δημόσιο να πληρώνει σκανδαλωδώς ακριβά τα υλικά και τις κατασκευές.

Η αιμορραγία των νοσοκομείων και του ΕΣΥ συνεχίζεται και σήμερα με δαπανηρά, περιττά και ύποπτα έργα που ποτέ δεν λειτουργούν, μελέτες που ποτέ δεν παραδίδονται κλπ. Τυπικό παράδειγμα είναι το σκάνδαλο της μηχανοργάνωσης των νοσοκομείων της Θεσσαλίας που έχει κοστίσει εκατομμύρια ευρώ για να συνεχίσει να ζητάει και άλλα… αλλά δεν λειτουργεί.

Δεν είναι θέμα διαχείρισης απλά, δεν είναι πρόβλημα ανικανότητας μόνο…

Είναι μια κοινωνική επιλογή, μια ταξική προτίμηση: Προτιμούν να τσεπώνει το χρήμα μια ολιγαρχία και να μη χρησιμοποιείται για τις ανάγκες των εργαζομένων,  των ανέργων, των συνταξιούχων, των αναπήρων, των ασθενών, του λαού. Η κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά τι κάνει με την ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών των νοσοκομείων. Ένας εργαζόμενος σε εργολάβο στην φύλαξη των νοσοκομείων κοστίζει σε δημόσιο χρήμα όσο δύο πτυχιούχοι μόνιμοι υπάλληλοι, μία καθαρίστρια τα διπλά από ότι αν είχε προσληφθεί σε μόνιμη θέση. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι σε εργολάβο πληρώνονται ψίχουλα, οι εργολάβοι τσεπώνουν τη διαφορά. Αυτή είναι η ανάπτυξη που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση.

Υπάρχει όμως και ένα πιο άθλιο, ύπουλο και αντιλαϊκό στοιχείο στην σημερινή πολιτική και κοινωνική εξουσία: Η εξαθλίωση του λαού, η καταστροφή της υγείας, ο θάνατος είναι στοιχεία απαραίτητα για την αστική κυριαρχία. Δεν τους νοιάζει πλέον η αναπαραγωγή της εργατικής τάξης, η επιβίωση των συνταξιούχων, η υποστήριξη των πασχόντων. Στο κείμενο του μνημονίου, με θράσος αναφέρεται ένας σταθερός αριθμός θανάτων συνταξιούχων ως παράγων επιβίωσης του συνταξιοδοτικού συστήματος. Ήδη πριν το μνημόνιο, την εποχή του διαβόητου εκσυγχρονισμού, είχαν κλείσει «εν μια νυκτί» υπηρεσίες όπως το ΠΙΚΠΑ ή ο Εθνικός Οργανισμός Πρόνοιας, είχαν καταργήσει τον μαζικό γενικευμένο εμβολιασμό των παιδιών, είχαν περιορίσει τις προσλήψεις προσωπικού στα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας, έβγαλαν και συνεχίζουν να βγάζουν ολοένα περισσότερα φάρμακα από την συνταγογράφηση του ΕΟΠΥΥ, αύξησαν και συνεχίζουν να αυξάνουν τη συμμετοχή των ασφαλισμένων σε φάρμακα και εξετάσεις ακόμη και για βαριές, χρόνιες παθήσεις όπως η γεροντική άνοια και η επιληψία. Τα κακόφημα ΚΕΠΑ (κέντρα πιστοποίησης αναπηρίας) πετάνε στο δρόμο της ανέχειας και εξαθλίωσης χιλιάδες ανάπηρους πολίτες με το πρόσχημα των «αναπήρων μαϊμούδων», ενώ φυσικά είναι γνωστό ότι αν περάσεις από το «κατάλληλο πολιτικό γραφείο» το ΚΕΠΑ θα δει και γρήγορα και ευνοϊκά το αίτημά σου.

         

Σήμερα ο Άδωνις Γεωργιάδης εξαγγέλλει καινούργιο εκσυγχρονισμό: την κατάργηση της εξωνοσοκομειακής περίθαλψης, τα ΠΕΔΥ. Ο Θάνατος, η αρρώστια, ο Γεωργιάδης, ο εκσυγχρονισμός και η μνημονιακή εξαθλίωση πάνε χέρι- χέρι.

ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ !

ΓΙΑ ΕΝΑ ΛΑΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ & ΠΡΟΝΟΙΑΣ

Διεκδικούμε - Αγωνιζόμαστε - Οφείλουμε να κατακτήσουμε:

1. Εθνικό Σύστημα Υγείας, υψηλής ποιότητας, ανοιχτό και δωρεάν για όλο τον πληθυσμό, ασχέτως ασφαλιστικής κατάστασης, σε όλες της βαθμίδες νοσοκομειακής και εξω-νοσοκομειακής περίθαλψης..
2. Δημόσιες Υπηρεσίες Υγείας υπό τον έλεγχο και την διεύθυνση των ίδιων των εργαζομένων.
3. Κοινωνικό έλεγχο στα νοσοκομεία και όλες τις υπηρεσίας υγείας. Ο έλεγχος αυτός μπορεί να υπάρξει μόνο μετά την κατάργηση του «Καλλικράτη», «Καποδίστρια» και όλων των συγκεντρωτικών μορφών τοπικής διοίκησης και την εγκαθίδρυση λαϊκών, δημοκρατικών και συμμετοχικών θεσμών πραγματικής αυτοδιοίκησης.
4. Αποκλειστικά δημόσια χρηματοδότηση της περίθαλψης από τον κρατικό προϋπολογισμό, κατάργηση των εργατικών εισφορών για περίθαλψη, αύξηση της φορολογίας των κερδών των επιχειρήσεων. (Γίνεται φανερό ότι μέσα στα πλαίσια της ευρωζώνης δεν είναι δυνατόν να επιτραπεί η δημόσια χρηματοδότηση του συστήματος υγείας, άλλο τόσο δεν επιτρέπεται ο ελεύθερος σχεδιασμός του συστήματος από την υποταγή στις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ένωσης που επιβάλλει την κυριαρχία της αγοράς σε κάθε σφαίρα της οικονομίας).
5. Τομεοποιημένο και ολοκληρωμένο σύστημα περίθαλψης με ισοτιμία για όλες τις περιοχές της χώρας. Απαιτείται ο κεντρικός σχεδιασμός του ΕΣΥ να εξαλείφει της ανισότητες πρόσβασης μεταξύ των περιφερειών της χώρας. Κάθε περιφέρεια πρέπει να έχει σχετική υγειονομική αυτάρκεια τόσο σε νοσοκομειακές μονάδες, σε ιατρεία, σε μονάδες εντατικής ή υψηλής διαγνωστικής και θεραπευτικής τεχνολογίας όσο και σε πρόληψη και αποκατάσταση όλων των βαθμίδων.
6. Απόλυτο διαχωρισμό δημόσιων και ιδιωτικών μονάδων υγείας. Ούτε 1 ευρώ, ούτε μια δραχμή δημόσιου χρήματος στον ιδιωτικό τομέα. Όλοι οι υγειονομικοί (ιατροί νοσηλευτικοί, επιστήμονες, τεχνικοί κλπ) πρέπει να έχουν ελεύθερα την δυνατότητα να ενταχθούν στο ΕΣΥ αν το επιθυμούν. Ωστόσο ένταξη στο δημόσιο σύστημα πρέπει να σημαίνει και αποκλεισμό κάθε οικονομικής σχέσης με τον ασθενή.  Σήμερα υπάρχουν ιδιωτικές μονάδες υγείας που, λόγω της αποχής του κράτους από τις νέες επενδύσεις στην υγεία, έχουν καταστεί αναγκαίες για την περίθαλψη του πληθυσμού. Διεκδικούμε την επίταξη αυτών των μονάδων από το δημόσιο.
7. Δημόσια βιομηχανία φαρμάκων και υγειονομικών υλικών για την κάλυψη των πραγματικών αναγκών του λαού. Απόρριψη της «εμπορικής κατοχύρωσης  και πατέντας» όποτε αυτό είναι αναγκαίο για τις υγειονομικές ανάγκες του κόσμου.
8. Απελευθέρωση της ιατρικής έρευνας και εκπαίδευσης από τα δεσμά των σκοπιμοτήτων της φαρμακοβιομηχανίας και του ιδιωτικού τομέα γενικότερα. Κάθε νοσοκομείο, κάθε δημόσια μονάδα περίθαλψης μπορεί και πρέπει να γίνει κύτταρο παραγωγής ιατρικής γνώσης προς όφελος του λαού. Αυτό απαιτεί υγειονομικούς απερίσπαστους στη δουλειά τους, ισότιμους μεταξύ τους, ριζική βελτίωση των όρων εργασίας και μαζικούς διορισμούς προσωπικού τώρα !
9. Αντίστοιχα για τον Τομέα της Κοινωνικής Πρόνοιας δεν ζητάμε ένα φιλάνθρωπο στρατό σωτήριας, δεν ζητάμε την ελεημοσύνη για την συντήρηση των αποκλεισμένων κομματιών του πληθυσμού σε διαρκή ένδεια και αποκλεισμό.

Διεκδικούμε ένα ενιαίο σύστημα για την εξασφάλιση αξιοπρεπών υλικών όρων διαβίωσης για όλο τον πληθυσμό.    

Διεκδικούμε ένα σύστημα φροντίδας, αποκατάστασης και θετικών διακρίσεων, όπου χρειάζεται, για την ισότιμη συμμετοχή όλων στην κοινωνική ζωή με τις ίδιες προϋποθέσεις αυτοθέσμισης, δημοκρατίας και χρηματοδότησης που περιγράφονται παραπάνω για την ιατρική περίθαλψη.