Υποστηρίζεται χρόνια τώρα από την κυρίαρχη προπαγάνδα (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) ότι η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ και τώρα ΕΕ και ευρώ, ωφέλησε την Ελληνική οικονομία (όλοι ίδιοι είμαστε). Τώρα όμως λόγω της οικονομικής κρίσης του χρέους και της συνεχούς μετάλλαξης της ΕΕ προς το αντιδραστικότερο για να ξεπεράσει την κρίση, ράγισαν αρκετά από τα επιχειρήματά τους.
Ας δούμε όμως κάποια στοιχεία οικονομικά που από μόνα τους είναι αποκαλυπτικά για το ποιος ωφελήθηκε όλα αυτά τα χρόνια. Από το 1993- 2007 οι εισροές από την Ευρωπαϊκή Ένωση αυξήθηκαν κατά 30%. Από 3.091,3εκ σε 4.009εκ. ευρώ. Την ίδια περίοδο το εμπορικό ισοζύγιο επιδεινώθηκε από -9.623,4εκ σε -20.605,4εκ. Δηλαδή τελικά η ζημιά της Ελληνικής οικονομίας από την ΕΕ ανήλθε σε – 16.596 εκ ευρώ το 2007. Αυξήθηκε σαν να λέμε σε 254%.
«Πήραμε» από τα ΜΟΠ της περιόδου 1986-1993 471εκ. ευρώ, το Β΄ΚΠΣ της περιόδου 1994-1999 12,3 δις, το Γ΄ΚΠΣ της περιόδου 2000-2006 26,1 δις και το ΕΣΠΑ της περιόδου 2007-2013 26,02δις. Αθροίζουν ένα ποσό 65δις ευρώ, Τι σημαίνει αυτό αν κάνουμε μια διαίρεση ανά κάτοικο 196 ευρώ το χρόνο ή 0,54 ευρώ την ημέρα!!! Άρα δεν «πήραμε» τίποτα. Από τα 65δις μέχρι το 2009 είχαν εκταμιευθεί 43δις Το έλλειμμα όμως του εμπορικού ισοζυγίου στην Ελλάδα έναντι της ΕΕ από το 1980 μέχρι το 2009 είναι 254 δις ευρώ. Δηλαδή δώσαμε ως Έλληνες μισθωτοί και αγρότες 254 δις για εισαγωγές από τις πολυεθνικές των χωρών της ΕΕ και πήραμε 43 δις. Δηλαδή για κάθε ευρώ που μας δίνει η ΕΕ πληρώνουμε 6 ευρώ. Ποιος είναι ωφελημένος επομένως;
Αλλά και αυτά που μας «δίνουν» που πάνε? Οι αριθμοί δείχνουν πως πάνε κύρια στο μεγάλο κεφάλαιο (θα επανέλθουμε με στοιχεία). Διευκολύνουν δραστηριότητες των πολυεθνικών, πριμοδοτούν τις αναδιαρθρώσεις και αποτελούν μοχλό για την επιβολή μαύρων εργασιακών σχέσεων. Πρόσφατο παράδειγμα είναι το πρόγραμμα της ΕΕ για προσλήψεις 5.316 εργαζομένων στην περιφέρεια τους δήμους και τα νοσοκομεία. Οι δήθεν παροχές από την ΕΕ αποτέλεσαν δηλαδή το λιπαντικό για μια αντεργατική πολιτική.
Να θυμίσουμε το 50% του Γ’ ΚΠΣ πήγε σε συγκοινωνιακούς άξονες με βάση τα συμφέροντα των τεχνικών εταιρειών και των πολυεθνικών για την μεταφορά των προϊόντων τους. Πολλά λεφτά και προγράμματα ….. «κατάρτισης» που στόχευαν πέραν των άλλων σε μειώσεις του εργατικού κόστους.
Μια αντίστοιχη κατάσταση στην απορρόφηση κονδυλίων υπάρχει και σε επίπεδο Θεσσαλίας σε συγκοινωνίες (χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των οδικών έργων τα οποία έχουν υπερκαλυφθεί κατά 176% ) και προγράμματα για «κατάρτιση». Από τα στοιχεία επίσης απορρόφησης φαίνεται ότι πολλά λεφτά διατίθενται για μελέτες σε ιδιωτικά γραφεία γιατί όλα αυτά τα χρόνια ούτε η Νομαρχίες ούτε τώρα η περιφέρεια έχουν το απαραίτητο προσωπικό και τις αντίστοιχες υπηρεσίες οι οποίες θα έριχναν κάθετα το κόστος μελετών.
Υπάρχει επίσης ένα ολόκληρο ζήτημα με την ποιότητα των έργων την καθυστέρηση στο χρόνο υλοποίησης τους εφόσον και εκεί δεν υπάρχουν οι απαραίτητοι ελεγκτικοί μηχανισμοί οι οποίοι πρέπει να ελέγχονται από την κοινωνία.
Όπως είναι γνωστό τα έργα κατασκευάζουν τεχνικές εταιρείες οι οποίες τα παίρνουν μέσω μειοδοτικών
διαγωνισμών. Πως γίνεται όμως ένα γραφείο μελετών να κοστολογεί ένα έργο για την κατασκευή του με 100 εκατ. και μέσω του μειοδοτικού διαγωνισμού να ανατίθεται σε μία εταιρεία να κατασκευαστεί με 70 εκατ.; Δηλαδή ο μειοδοτικός διαγωνισμός σπρώχνει την ποιότητα των έργων και τις εργασιακές σχέσεις προς τα κάτω. Αυτοί είναι και οι βασικοί λόγοι για τους οποίους σαν κίνηση τις περισσότερες φορές καταψηφίζουμε στο περιφερειακό τις προτάσεις για έργα.
Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία
Ανταρσία για την Ανατροπή